Katarzyna Wielka. Nienasycona żądza życia i władzy - Henri Troyat

Portret Katarzyny Wielkiej - władczyni o niepohamowanej żądzy życia i władzy

Ambitna tyrania i przyjaciółka myślicieli, wyrafinowana w polityce i zamiłowana w kulturze. Triumfatorka i nienasycona miłośniczka. Oto rosyjska Semiramida i Messalina.

Katarzyna II, określana mianem Wielkiej, przez ponad trzy dekady (od 1762 do 1796 roku) sprawuje rządy z żelazną konsekwencją. Brutalnie tłumi buntowników, planuje skomplikowane manewry polityczne i zwycięża w wojnach. Jej długą listę osiągnięć otwiera unicestwienie sił tureckich, aneksja Krymu i rozbicie Polski - zawsze w obronie nadrzędnych celów imperium.

Mimo deklarowania liberalizmu, rządzi jak despota: stosowanie tortur i zbrodni to codzienna praktyka. Wielkie idee filozofów nie przeszkadzają jej w utrzymaniu władzy, a mimo to dla swego narodu pozostaje umiłowaną "matką". Publicznie wspiera literatów i twórców, ale tak naprawdę jest to jedynie propaganda dla oświeconej Europy.

W kwestiach miłosnych jest nieśmiała w swych wypowiedziach, ale bezwstydna w swych działaniach. Zasłynęła z żywiołowego temperamentu, a mężczyzn traktuje jak narzędzia do zaspokojenia swoich pragnień. Dzięki niezłomnej woli, wytrwałości i naturze osiąga wszystko, czego pragnęła. Nie tylko poślubiła następcę rosyjskiego tronu, którego dosyć szybko zamordowała, ale i sama zakochała się w duszy rosyjskiego narodu. Niemka bez krzty rosyjskiej krwi, staje się uosobieniem Rosji.