Celem pracy jest wykazanie, że sądy cywilne w państwach członkowskich Unii Europejskiej stosując dla rozstrzygania spraw prawo ustanowione na szczeblu UE (obok prawa krajowego), zaczynają stawać się w ujęciu funkcjonalnym podstawową instytucją operującą na nowym poziomie (oprócz ponadnarodowego i państwowego), który można określić mianem obywatelskiego, sytuowanego na równi z poziomem regionalnym.
Aby potwierdzić powyższą tezę, konieczne jest przedstawienie struktur zajmujących się tworzeniem norm prawnych dla działalności sądów cywilnych oraz samych norm prawnych. Przy prezentowaniu pierwszego zagadnienia zostały wykorzystane metody instytucjonalna oraz decyzyjna (np. Haska Konferencja Prawa Prywatnego Międzynarodowego – HKPPM czy Unia Europejska). W przypadku norm prawnych najwłaściwszymi wydały się metoda systemowa (uzasadniająca pogląd, iż realizujące je sądy cywilne stanowią część systemu politycznego UE) oraz metoda porównawcza (np. dla porównania przepisów UE i konwencji haskich).
