Wilno i litwa Pascal Lajt - Opracowanie zbiorowe

Ostra Brama – symbol Wilna

Zamek na wyspie w Trokach

Republika Zarzecza – dom wileńskiej bohemy

Gdzie Gustaw przemienił się w Konrada?

Kim są Karaimi?

Druskieniki – alternatywa dla polskich uzdrowisk?

Gdzie spoczywa serce Piłsudskiego?

Wilno i Litwa, czyli nowe spojrzenie na nadbałtycki kraj i jego stolicę. Po wyjeździe z Pascalem zarecytujesz: „Litwo! Ojczyzno moja!”.

Zielone latem, czerwono-żółto-zielone jesienią, białe zimą – Wilno zasypia tuż po Nowym Roku, aby obudzić się na Jarmark Kaziukowy i z pierwszymi dniami wiosny ponownie zakwitnąć.

Ana Uždavinytė, autorka przewodnika

Mickiewicz spędził w Wilnie dziewięć lat (z przerwami), ale to całkowicie wystarczyło, aby do dziś pozostał jedną z najważniejszych postaci w historii miasta – nie tylko dla Polaków, ale i dla Litwinów, także uważających go za „swojego”. Ba, prawa do Mickiewicza nie można też całkowicie odbierać Białorusinom!

I choć Polacy są o Mickiewicza trochę zazdrośni i wielu z nich razi np. spotykane tu i ówdzie litewskie „Adomas Mickievičius”, chyba nam samym nie ubędzie wieszcza, jeśli przyznamy, że przecież i on sam, i jego twórczość wywodzą się z Litwy. Przynajmniej najsłynniejszy mickiewiczowski incipit, „Litwo! Ojczyzno moja!”, powinien do tego zobowiązywać.

Jacek Podsiadło, poeta i prozaik