Solaris - Stanisław Lem

"Solaris", uznawane za najsłynniejsze dzieło Lema, przenosi czytelnika na stację badawczą nad oceanem na tytułowej planecie. Psycholog Kris Kelvin bada tajemnicze zmiany zachowania naukowców na stacji, a także usiłuje uwolnić się pojawiającej się w nieoczekiwany sposób dawnej ukochanej... która od lat nie żyje... Muszę przyznać, że zawsze przed sięgnięciem po SF mam lekkie obawy o moje odnajdywanie się w tym gatunku. Częściej bliższe mi są filmy niż książki. Z przyjemnością jednakowoż odkrywałam lekkość, z jaką czytało mi się te książkę. Warstwa fabularna była bardzo intrygująca. Autor utrzymał dobrą dynamikę akcji, kolejne zaskakujące zdarzenia następowały w wyważonym, dopasowanym tempie. Cenię bardzo wyobraźnię i udźwignięcie w sumie potężnego pomysłu (w końcu inna planeta, technologie kosmiczne) i zgrabne zmieszczenie go w stosunkowo krótkiej, jak na ten gatunek, książce. Nie czułam niedosytu, uszczknięcie co nieco tego świata dało mi pełną satysfakcję. Szczególnie emocjonujący był dla mnie skądinąd trudny dla bohaterów wątek romantyczny i dylematy z nim związane. Tragizm uczuć i okoliczności ich kreowania wychodził na pierwszy plan i zrobił na mnie spore wrażenie. Oczywiście też i same rozważania na temat "żywego oceanu" również były dla mnie czymś odkrywczym i zaskakującym, ciekawie mi się czytało analizy i teorie na jego temat. Momentami nieco jedynie mnie męczyły rozważania matematyczne czy fizyczne, ale może to mój humanistyczny umysł nie do końca sobie radzi z takimi motywami ;) Natomiast nie było tego jakoś przesadnie dużo - zdecydowanie więcej tu przyjemnego "fiction" niż "science", ale zapewne fani analiz naukowych tez będą mieli tu pożywkę :) W ogólnym rozrachunku jak najbardziej polecam! Myślę, że to niezły wybór, jak dopiero wchodzicie, jak ja, w ten gatunek i nie szukacie czegoś ciężkiego, a przystępnego z ciekawym konceptem i wciągającą fabułą do szybkiego przeczytania :)