Książka prezentuje wielowątkową analizę poświęconą kulturze instytucjonalnej uniwersytetu. Autorka stosuje podejscie filozoficzno-historyczne, kładąc akcent na kontekst działania instytucji akademickiej. Trafnie identyfikuje ważny dla tożsamości europejskiej kontekst tzw. czwartegi filaru integracji kulturowej, wiążąc go z funkcją Procesu Bolońskiego, "jako sposobu kreowania wzorca instytucjonalizacji polityki wielokulturowości". Odnosząc się do teraźniejszości, autorka nawiązuje do rozważanej w Europie kwestii: czy u progu XXI wieku nastąpi, postulowany przez wielu, renesans uniwersytetu, czy też będziemy obserwować stopniowy zanik jego najważniejszych znamion instytucjonalnych. Czy jednak taka postulowana zmiana pozwoliłaby na zachowanie wartości uniwersyteckich, już w czasach średniowiecza wyróżniających akademię? Czy przemiana miałaby polegać na "modelu uniwersytetu europejskiego", którego konceptualizacji nie ma, "jako optymalnego modus vivendi dla wzajemnego obcowania"? Autorka stawia te pytania w oryginalny sposób, znamionujący erudycję i zdolność do głębokiego rozumienia idei i instytucji uniwersytetu oraz zmieniającego się przez wieki jego kontekstu.
