Siedem lat wstecz - Ashley Poston

Hipnotyzująca, nastrojowa, równie romantyczna, co przeszywająca duszę i skłaniająca do zadumy! Ashley Poston zafundowała czytelnikom nadzwyczaj klimatyczną, bajeczną opowieść, w której los dwójki osób, znajdujących się na życiowym zakręcie, przeplata się z realizmem magicznym, dzięki czemu pojęcie czasu i przestrzeni całkowicie się zaciera, ukazując wielowymiarowość istnienia, a tym samym skazując naszych bohaterów na okrutną walkę z nieuniknionym, ale jakże nieprzewidywalnym zapętleniem w czasie. Czy uda im się wreszcie odnaleźć we właściwym momencie? Czy uporają się z demonami i bolesnymi stratami, które „siedem lat wcześniej” nie pozwalały im ruszyć na przód? Ta wspaniała opowieść, mimo nietuzinkowego paranormalnego dodatku, jest właściwie niczym samo życie, słodko-gorzka, nieprzewidywalna, pełna refleksji, niespodzianek oraz wzruszeń. Czytelnik z zapartym tchem śledzi losy nakreślonych postaci, między którymi pomalutku rozwija się wyjątkowe uczucie. Niestety, mężczyzna nie pochodzi z aktualnego czasu, co stanowi spory problem. I choć Clementine odnajduje go „siedem lat później”, poza magicznym mieszkaniem, spotkanie po tylu latach nie należy do najprostszych. Bezsprzecznie, moc silnych wrażeń, uniemożliwiających przerwanie lektury choćby na chwilkę, gwarantowana! Niesłychanie zachwyciło mnie pióro autorki, które wyróżnia się subtelnością i ekspresją, dzięki czemu lektura stanowi czystą przyjemność, a kartki same przelatują przez palce. Nakreślone postacie są prawdziwe, interesujące, wielowarstwowe, jak najbardziej przemawiające, dlatego czytający odbiera tą malowniczą historię nadzwyczaj emocjonalnie. "Siedem lat wstecz" jest hipnotyzującą, na wskroś poruszającą, otulającą powieścią o prawdziwej miłości, rozwijającej się z jednej strony stopniowo, z drugiej zaś, poprzez czarodziejskie zagubienie w czasie, dość nieobliczalnie. Piękna, odurzająca, wręcz magiczna i jakże romantyczna historia, która całkowicie pochłania czytelnika, pozbawiając go kontaktu z realnym światem. Przepadłam w niej bez reszty, rozkochała mnie w sobie już od pierwszych stron i będzie wybrzmiewać w moim sercu jeszcze bardzo długo!

Jedynym pewnikiem w naszym życiu jest zmiana. Niektóre są szalone, zmieniają nasze losy diametralnie i często takich się boimy. Ale te małe, wręcz niezauważalne, dzieją się codziennie. I nagle okazuje się, że ja sprzed 5, 10 czy 15 lat to zupełnie inna osoba niż ja teraźniejsza, a z drugiej strony wciąż tak dobrze nam znana. I nie ma w tym niczego złego. Clementine pracuje w wydawnictwie i po siedmiu latach być może otrzyma upragniony i jakże należny jej awans. Kiedyś kochała podróże, ilość pieczątek w jej paszporcie najlepiej o tym świadczy. Kochała też malowanie i znajdowałą w tym coś uspokajającego. Niestety, wszystko straciło dla niej większy sens, po śmierci ukochanej cioci, która od dzieciństwa była szalenie istotną osobą w jej życiu. Pozostały jedynie wspomnienia i mieszkanie, które ciocia zawsze uważała za magiczne. Iwan siedem lat przed teraźniejszymi wydarzeniami był młodym, pełnym pasji mężczyzną. Dla ukochanego dziadka chciał zbudować karierę opartą na prowadzeniu restauracji, a sam czuł się doskonale w kuchni. Miał też niebywały talent i niespożyte siły, co było przydatne na początku drogi zawodowej w tak wielkim, pełnym konkurencji mieście. Kochał szczerze, śmiał się całym sobą, gotował sercem i był pełen marzeń. Ale czy mijające lata sprawiły, że pozostał taki sam? "Siedem lat wstecz" to kolejna książka Poston, w której fikcja miesza się z rzeczywistością i śmiało mogę stwierdzić, że Autorka genialnie odnajduje się w takiej fabule. Jej pióro jest lekkie niczym piórko, a jednak potrafi nam przekazać nim tak wiele, mimochodem, gdzieś między wierszami. nie tworzy pustych, niewiele znaczących historii, one skłaniają do refleksji, do zatrzymania się w codziennym biegu i pokazują, jakimi wartościami powinno się kierować w życiu. I właśnie taka jest ta książka. Przypomina, że zmiany są czymś naprawdę dobrym, że wraz z biegiem lat, wraz z nabytymi doświadczeniami, ulegamy niewielkim przemianom, rewidujemy nasze plany na przyszłość, oczekiwania, a nawet to, co sprawia nam radość i nie ma w tym nic złego. Złe jest tylko, gdy przed takimi zmianami, w sobie i wokół siebie, próbujemy się z całych sił bronić, bo odmawiamy sobie prawdziwego szczęścia. Lecz tak jak i ludzie ewoluują też uczucia, niektóre się wypalają, inne jeszcze bardziej wzmacniają i są to zwykłe koleje losu każdego z nas. Czy spotkanie po latach może wzniecić dawne emocje? Bezsprzecznie. Jednak warto zrewidować, czy te emocje wywołuje prawdziwy człowiek przed nami, czy jego dawne wyobrażenie. Ta powieść to nie tylko piękna i magiczna historia miłości. Jest to również historia dotyczący żałoby, prób radzenia sobie ze stratą, trudności z pogodzeniem się i zamknięciem pewnych etapów w życiu. To opowieść o ludzkich planach i marzeniach, dążeniach do celu i szukaniu własnego kawałka nieba w pogoni za poczuciem lekkości w sercu i spełnienia. To historia o gonieniu za księżycem. Pięknie napisana i zdecydowanie godna polecenia!