Wściekłość - Ludwik Lunar

Słowo tytułowe książki należące do gatunku literackiego kryminał autora Pana Ludwika Lunara pt.''Wściekłość'' seria: ''Mroczna strona'' wywołuje u mnie na sam początek uczucia negatywne. Czy one będą, mi towarzyszyć do samego końca zechciałam, się o tym przekonać poznając losy głównych bohaterów, czy poradzą sobie z problemami, a może skorzystają oni z pomocy doświadczonych osób pragnących udzielić im cennych zawodowych rad? Twórczości Pana Ludwika Lunara nie miałam sposobności poznać. Postanowiłam spróbować się z nią bardzo chętnie zmierzyć, gdyż miłe jest odkrywanie przekazu myślowego autora, czy on potrafi odnaleźć się w opisywanym kryminalnym świecie. Szczególnie zainteresowana byłam przebiegiem akcji, ile czasu poświęci autor na całościowe rozeznanie się ze sprawą dokonanych zabójstw, co mnie najbardziej zaskoczy, a co wywoła negatywny odbiór, czy mogę na podstawie tekstów dialogowych podążać śladami razem z bohaterami uczestniczyć w rozwiązywaniu niełatwych zagadek. Po przeczytaniu prologu stwierdziłam, że czeka mnie niełatwa do przejścia przygoda z pokonaniem demonów przeszłości. Należy, sprawdzić dokładnie kim one są, dlaczego one się pojawiły, komu zależy na tym, aby zniknęły one na zawsze. Książki tej nie czyta się szybko ze względu na dużą ilość stron. O każdym z występujących bohaterów można pozwolić sobie na ocenę z zachowania na podstawie ich charakterów będących bardzo różnymi. Uważam, że Ewa Lach jako komisarz jest nie tylko komunikatywna, ale ma umiejętność szybkiego myślenia, bezpośredniości niezależnie od sytuacji, w której się znajduje. Nie lubi kłamstw, iż mocno to zaznacza. Podoba mi się to, że potrafi być konkretna, delikatna. Prywatnie jest osobą trudną do rozszyfrowania. Nie wiadomo, czy zależy jej na tym, aby zapomnieć o przeszłości, czy pozostanie ona tylko wspomnieniem, gdy drogi zawodowe dadzą o sobie znać w spotkaniu z prokuratorem Sobolewskim. Często pojawiały się wulgaryzmy, co prawda były one wypowiedziane w chwilach emocjonalności zawodowej i to wzbudzało we mnie nieufność do bohaterów. Zwróciłam szczególną uwagę na przebieg całościowej akcji. Muszę przyznać, że podobała mi się, gdyż autor zadbał o to, że pomimo niełatwych do rozwiązania dwóch zagadek nigdy nie ma się pewności, czy wytrwa, się do samego końca w działaniu zawodowym nie zapominając o przeszłości i podejmowaniu cały czas ryzyka. Polecam przeczytać ten kryminał.

Wielokulturowy Białystok, swoista wieża Babel na mapie naszego kraju. Wiele narodowości, wielu różnych, ale i ciekawych ludzi. Miasto, które wydawać się może, jeszcze nie dojrzało do tego aby być miejscem otwartym na innych, ale nie mniej wartościowych członków społeczeństwa. W takim anturażu dochodzi do dwóch zbrodni. W jednym z wielu białostockich bloków, w mieszkaniu na ostatnim piętrze zostaje odnalezione ciało starszej kobiety, a w zsypie klatki schodowej kilka metrów obok potwornie okaleczone zwłoki mężczyzny. Wydawać się może, że dwie osobne sprawy są dość proste do rozwiązania. Okazuje się jednak, jak to często bywa, „im dalej w las tym więcej drzew”, w tym wypadku dowodów i poszlak. Prawie niewidocznych cienkich nici, które dla laików mogą wydawać się zupełnie nie istotne, ale nie dla Ewy Lach, kobiety która zjadła zęby na policyjnej robocie. Śledczy bardzo chcą ruszyć dalej ze śledztwem, ale trafiają na dość istotny problem – nieprzychylnego prokuratora, który torpeduje ich poczynania, a dlaczego to robi? Bo może… Komuś ewidentnie zależy, aby sprawa szybko zeszła ze świecznika, ale ten ktoś nie spodziewa się ile wytrwałości i dobrego zawodowego nosa posiada doświadczona policjantka, której przyszło znaleźć rozwiązanie zagadkowych śmierci. Konflikt, który się narodził dodaje tej sprawie dramaturgii i pokazuje to, że na linii prokurator i policjant często występuje napięcie między prawem a moralnością, procedurą a skutecznością. Czas pokażę, które rozwiązanie będzie lepsze i bardziej skuteczne.. „Wściekłość” to druga książka, którą miałem PRZYJEMNOŚĆ czytać. Celowo podkreśliłem to słowo, gdyż ta książka to po prostu wyborna lektura. Jest długi – to fakt (730 stron) ale trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, dostarczając nie tylko emocji, ale także tej wyczekiwanej intelektualnej satysfakcji. Można się sporo nagłowić. Autor skłania czytelnika do refleksji nad ludzką naturą, moralnością ale też tolerancją – tak tolerancja gra tutaj pierwsze skrzypce. Nie chcąc przedłużać, „Wściekłość” wciąga, zaskakuje i nie pozwala się oderwać nawet na chwilę. Polecam