Ludzkie zoo O wystawianiu ludzi na pokaz w.2 - Joanna Zaręba

Gdy spojrzałam na nadany tytuł książce ''Ludzkie zoo. O wystawianiu ludzi na pokaz'' pomyślałam, że nie będzie to dla mnie łatwe czytelnicze wyzwanie ze względu na podjęty główny temat, czy autorka Pani Joanna Zaręba będzie umiała odnaleźć się w opisywanej treści, co najbardziej ją w niej zaskakuje, a być może wywołuje emocje pozytywne bądź negatywne. Autorka nadmienia, we wnikliwie opracowanym wstępie co oznacza tytuł książki powiązany jednocześnie z historią, kiedy były wystawiane pierwsze spektakle, jak zwracano się do osób w nich występujących niezależnie od tego, czy są chorzy bądź zdrowi mających deformacje ciała, a nawet zabierani z ulicy przypadkowi żebracy. Wyjaśnia dwa pojęcia, którymi będzie się posługiwała, jakie miały one ogólne odniesienie do społeczności i ludzi biorących bezpośrednio udział w spektaklach jako aktorzy, kim był menadżer, w jaki sposób można było promować spektakle, aby zyskać na popularności i przyciągnięciu do nich zainteresowaną publiczność, nietypowe formy zaproszeń, które przykuwały uwagę uczelni medycznych ze względu na edukację, którą można wykorzystać na zdeformowanym, martwym ciału pomimo tego, że na pierwszy rzut oka budzi negatywne emocje, a nawet jest to niewyobrażalne w praktyce. Książki nie czyta się szybko, gdyż nie ma w niej zamieszczonych rozdziałów i została napisana zbyt małą czcionką. Podoba mi się to, że można w trakcie czytania wczuć się poniekąd w sytuację bohaterów, ale nie ma możliwości im pomóc. Jest to trudna sytuacja dla nich. Wystawieni są na tytułowy pokaz, ale nikt tak do końca nie ma orientacji, co tak naprawdę czują, myślą, kiedy publiczność z ogromnym bądź mniejszym zainteresowaniem patrzą na ich inność, którą mają od urodzenia. Właściciele wiedzą, jak wykorzystywać ich chorobę niezależnie od zachowania w wyznaczonym dniu w celu zarobkowym. Lekarze badają przyczyny i źródła, skąd pochodzi deformacja ich ciała, ale nie w każdym medycznym przypadku udało się pomóc pomimo ogromnego nim zainteresowania, bo ważniejsze było ratowanie życia, a nie powstawanie nowych żyć. Z czasem udało się uratować życie dzieci niezwykłym tajemnicom medycznym, które są nie do odkrycia. Autorka umiejętnie korzysta z materiałów źródłowych i doceniam jej kunszt językowy. Uważam, że pomimo wielu trudności losowych życia niezwykłych bohaterów warto, jest poznać ich historie.