Rzeka dzieciństwa - Andrzej Stasiuk

Książka pięknie wydana, wprawdzie jeszcze nie przeczytałam, lecz zapowiada się dobra lektura, bardzo lubię książki Andrzeja Stasiuka.

Szczerze powiedziawszy, to sięgnęłam po “Rzekę dzieciństwa” autorstwa Andrzeja Stasiuka tylko dlatego, że polecił mi ją kolega z pracy. Tak to za bardzo nie przepadam za tego typu literaturą, ale ta książka naprawdę mnie zaskoczyła! Bardzo mnie wciągnęła, ale przede wszystkim bardzo poruszyła. Stasiuk prowadzi nas wzdłuż Bugu, rzeki, która staje się metaforą czasu, pamięci i historii. Szczerze powiedziawszy, to czytając jego opowieść, przenoszę się do czasów dzieciństwa… Lato na wsi, brodzenie w nurcie rzeki itp. itp…. Podróżując wzdłuż Bugu, myśli biegną ku wschodnim granicom, czyli Rosji, wojnie i uchodźcom. W powieści Stasiuka przeszłość przenika się z teraźniejszością, a historie osobiste splatają się z narodowymi tragediami. Szczerze powiedziawszy, to samo wspomnienie Bełżca i tej ziemi nasiąkniętej krwią przywołuje we mnie mega trudne emocje. A co działo się w Bełżcu, chyba nie muszę tłumaczyć… Muszę przyznać, że przeczytałam tę książkę więcej niż raz… I śmiało mogę stwierdzić, że jest to pozycja, która nieustannie mnie inspiruje i skłania do zastanowienia się nad własną historią. Warto przeczytać, naprawdę.