Psychol Pokuta - Monika Liga

Na kolejny tom “Psychola”, autorka Monika Liga kazała nam czekać dość długo, bo ponad rok. Seria, która znalazła wielu swoich fanów, również u mnie znajduje się na czele listy must have i z niecierpliwością czekałam na kontynuację. Do jakiego świata, tym razem zaprosiła nas autorka? Marcel, wraz z trzema najważniejszymi dla niego kobietami, próbuje wrócić do normalności. Mają Im pomóc wakacje w Chorwacji, które będą równocześnie oddechem i pierwszym krokiem do odcięcia się od tragicznej przeszłości, jaka ich spotkała. Równolegle poznajemy Zuzkę, młodą dziewczynę z patologicznej rodziny, która boryka się z własnymi problemami. Zniknięcie jej jedynej przyjaciółki, poczucie bezradności i myśli o własnym końcu, skłaniają ją do kontaktu z telefonem Zaufania. Niestety, nie zdawała sobie sprawy jakie cienie przyniesie ze sobą światełko w tunelu… Mogę tę książkę określić jednym słowem WOW. Ale na wstępie zaznaczę, że nie jest to pozycja dla wszystkich. Autorka połączyła ze sobą dwa wątki- historię Marcela i Nataszy oraz Zuzki, które nieświadomie wkracza do mrocznego świata. Akcja rozwijała się stopniowo, wciągała mnie coraz mocniej strona po stronie... Początkowo miałam niemal poczucie sielanki, jednak gdzieś pod skórą czułam wręcz nadchodzące na stronach książki zagrożenie. Czytając poprzednie tomy wiedziałam, że mogę spodziewać się wszystkiego. Nie zawiodłam się, bo dostałam dokładnie to czego oczekiwałam. Wykreowana przez Monikę rzeczywistość jest … aż brakuje słów, ponieważ niesamowita czy fenomenalna nasuwa jedynie przyjemne obrazy. W tym przypadku, tuż obok czają się potwory- bezwzględność, władza nad ludzkim życiem oraz cel, który szokuje i pozostawia poczucie niesmaku a wręcz obrzydzenia. Miejsce, do którego trafiła Zuzka wydawało się niebem. Zwłaszcza, gdy ona sama porównywała go do własnego domu, gdzie brakowało nie tylko miłości czy uwagi. Tu dostała zainteresowanie, ciepło, czuła się ważna i potrzebna jednak pod skórą czułam, że to wszystko może być tylko ułuda. Cudowna maska dająca wrażenie boskości, skrywała jedynie mrok i zło, a to składało się na centrum samego piekła. Przeszłość Olafa spowodowała, że nie mogłam się do niego jednoznacznie ustosunkować. Nie potrafiłam go nienawidzić, ale też przez to czym się zajmował nie potrafiłam go tak bezgranicznie polubić. Ten mętlik spowodował, że tym bardziej mi się ta historia podobała. To genialna książka dla tych którzy nie boją się brutalności i przemocy kryjących się na stronach i demonów które atakują niespodziewanie. Już nie mogę się doczekać kolejnego, piątego już tomu i i tego co przyszłość przyniesie bohaterom. Gorąco polecam całą serię.

"Na szczęście mogła je na chwilę zagłuszyć, bo od jakiegoś czasu wiedziała, jak to zrobić. Przetnie skórę i da sobie tę odrobinę wyzwalającego cierpienia. Jej cierpienia, samodzielnie wykreowanego." "Czy mam prawo do normalności? - zastanawiał się, gdy podziwiał jej spokojną, śliczną buzię. - Czy już nie, bo swoim postępowaniem zasłużyłem sobie tylko na samotność, a później na piekło?" Przyznam, że miałam problem z tą historią. Czytałam i czekałam na coś mocnego. I co? Ostatnie 40 stron w końcu zaczęły dawać mi to co chciałam. Czy to nie za późno? I tak i nie. Dlaczego? Bo książka mi się trochę dłużyła do tego czasu, a miękka klucha jaka się zrobiła z Marcela, gdy próbuje związku z Nataszą niesamowicie mnie drażniła. Natomiast to odpowiedni moment, bo to wstęp do kolejnej książki. Autorka na koniec wyjaśnia skąd ten zabieg i teraz wszystko rozumiem. I uważam, że nie mogło być inaczej! Będę wypatrywać kolejnego tomu, bo już czuję podskórnie, że będzie mocno, szybko i drastycznie! Autorka świetnie lawiruje między trudnymi tematami jak depresja, brak poczucia własnej wartości, niezrozumienia, alkoholizmie. Pod prowizorycznym poczuciem bezpieczeństwa pokazała jak płynnie działa handel żywym towarem, szczególnie niemowlętami, i jak wybierane są do tego celu dziewczyny. Co się dzieje z dziewczynami później? To już zależy od kupców... W tej historii bardziej podobały mi się wątki skupione na Olafie i Zuzce. Tu czułam ten dreszczyk emocji i oczekiwania. I pojawił się też Piotr z Martą, no i byłam zaskoczona odkrytą prawdą! Czuję, że w kolejnym tomie z Marcela jeszcze wyjdzie coś czego ta książka potrzebuje. Tak podskórnie, nie bez powodu były dwie osobne historie, które w pewnym momencie się połączą... Chyba...