Emma - Jane Austen

Kiedy słyszymy hasło „klasyka literatury”, często od razu myślimy: nudne, przestarzałe, zero akcji. Ale uwierzcie mi – „Emma” Jane Austen to zupełnie inna bajka. Choć książka powstała w XIX wieku, jej bohaterka mogłaby spokojnie założyć Instagrama i relacjonować życie towarzyskie swojego miasteczka. Emma to trochę taka influencerka swoich czasów – pewna siebie, wygadana, nieco zarozumiała, ale jednocześnie niezwykle charyzmatyczna. A co najważniejsze – nie boi się grać w swatkę i mieszać w cudzych romansach. Emma Woodhouse to młoda, bogata dziewczyna, która ma jedno hobby: łączenie ludzi w pary. Jest przekonana, że zna się na miłości lepiej niż ktokolwiek inny. Kiedy jej przyjaciółka Harriet pojawia się na horyzoncie, Emma postanawia znaleźć jej idealnego męża. Problem w tym, że zupełnie nie rozumie, czego Harriet naprawdę pragnie – i tak zaczyna się cała seria zabawnych (i nieco żenujących) pomyłek. W tle mamy oczywiście wiele wątków romantycznych – od niedopasowanych par, przez ukryte uczucia, aż po plotki i intrygi, które mogłyby się wydarzyć w dzisiejszym liceum lub na TikToku. A wszystko to dzieje się w pięknych angielskich realiach, pełnych balów, herbaty i spacerów z parasolką. Mimo że minęło ponad 200 lat od wydania „Emmy”, Jane Austen pisała o emocjach, które są uniwersalne – miłości, zazdrości, ambicjach i potrzebie akceptacji. To wszystko jest nadal aktualne. Emma to dziewczyna, która ma wszystko – urodę, pieniądze, pozycję społeczną – ale nie zdaje sobie sprawy, że nie może kontrolować uczuć innych ludzi. Dopiero kiedy zaczyna rozumieć, że nie wszystko kręci się wokół niej, staje się bardziej ludzka i… Wielką siłą tej książki jest także humor. Austen potrafiła pisać z dystansem, ironią i delikatnym przymrużeniem oka. Dialogi między postaciami są błyskotliwe i często naprawdę zabawne – można się uśmiechnąć pod nosem, szczególnie gdy Emma wplątuje się w kolejne swoje „genialne” plany matrymonialne. Zdecydowanie tak – szczególnie jeśli lubisz książki z silnymi bohaterkami, ciekawymi relacjami i odrobiną dramy. To nie jest historia tylko o miłości – to także opowieść o dojrzewaniu, uczeniu się na błędach i odnajdywaniu siebie. Emma może irytować, ale jednocześnie wzbudza sympatię, bo jest bardzo… ludzka. Popełnia błędy, myli się, ale potrafi wyciągać wnioski. A jeśli ktoś obawia się archaicznego języka – nie ma się czego bać. Współczesne tłumaczenia „Emmy” są całkiem przystępne, a nawet jeśli trzeba się chwilę skupić, historia naprawdę wciąga. Można też obejrzeć ekranizację, ale książka oferuje znacznie więcej smaczków i głębi. „Emma” to literacki klasyk, który wciąż ma coś do powiedzenia – i to w sposób zaskakująco lekki, dowcipny i bardzo aktualny. Jeśli lubisz klimaty „Plotkary”, „Dumy i uprzedzenia” albo seriali kostiumowych z twistem, zdecydowanie warto dać jej szansę. Emma może i nie jest idealna, ale właśnie to czyni ją tak interesującą.