Gabriel Garcia Marquez

Gabriel García Márquez to urodzony w Meksyku przedstawiciel realizmu, który pisał głównie powieści i opowiadania, ale tworzył również reportaże oraz eseje. To laureat Nagrody Nobla, którą otrzymał za poetyckie ukazywanie trudnej sytuacji na świecie. Zmarł 17 kwietnia 2004, ale pozostała po nim literatura jest wciąż żywa i tak samo chętnie czytana przez nowe pokolenia.

Życie Gabriela Garcíí Márqueza

Gabriel García Márquez był dziennikarzem, ale i kolumbijskim działaczem społecznym, co było dobrze wyczuwalne w jego dziełach. Poruszał problematykę związaną z sytuacją społeczną, konfliktami, czy obyczajowością. Zarówno pracując w lokalnych wydawnictwach, jak i również później jako reporter i korespondent zagraniczny, nie bał się krytyki ruchów politycznych. Aktywnie wspierał komunikację pomiędzy kolumbijską władzą a opozycją, co w związku z trudną sytuacją w kraju było niesamowicie ważne i potrzebne.

Twórczość Gabriela Garcíí Márqueza

Książki Gabriela Garcíi Márqueza to przede wszystkim obraz świata, w którym przyszło mu żyć. Jego najsłynniejszym dziełem jest książka „Sto lat samotności”, w której ukazuje kompletny obraz przeszłości i wydarzeń, które miały wpływ na losy zamieszkiwanego przez niego lądu. Pozycja ta sprawiła, że Gabriel García Márquez na stałe zapisał się na kartach historii, a sama książka została okrzyknięta jedną z najważniejszych wśród hiszpańskojęzycznej literatury.

Książki Márqueza to jednak nie tylko ważna tematyka i aktualne obserwacje, ale doskonałe portrety psychologiczne postaci. Powieść „Miłość w czasach zarazy” to genialne studium przypadku, w którym czytelnik ma szansę poznać szerokie spektrum emocji, wyzwalających się wskutek pewnych sytuacji i decyzji człowieka. Z kolei „Kronika zapowiedzianej śmierci” dostarcza wnikliwych analiz, które są doskonałym pretekstem dla ukazania rozmaitych dylematów społecznych i nie tylko.

Gabriel García Márquez tworzy nie tylko powieści, ale chętnie sięga też po opowiadania. Świetnym przykładem jest pozycja „Dwanaście opowiadań tułaczych”, które są zebranymi w trakcie podróży po Europie historiami, które spotkani rozmówcy opowiedzieli pisarzowi lub też sam ich doświadczył.