Niehalo - Ignacy Karpowicz

Twórczość Ignacego Karpowicza nieustannie mnie zaskakuje, a sięganie po kolejną książkę jest jak ekscytująca podróż w nowe, a jednak znane miejsce. Takie odczucia też miałam przy lekturze „Niehalo”, które traktuje przecież o codziennych trudnościach, z którymi wszyscy w większym lub mniejszym stopniu się mierzymy, a to wszystko z białostockim krajobrazem w tle. Z drugiej strony inteligentne rozłożenie na czynniki pierwsze motywacji i zachowania głównego autora to zabieg, w którym Karpowicz pozostaje niekwestionowanym mistrzem. Te labirynty uczuć i myśli, przeplatane prozą życia, jak i poważnymi w konsekwencjach decyzjami, świadczy o wielowątkowym i fascynującym przeżyciu, jakie gwarantuje nam autor. W końcu życie głównego bohatera nie odbiega przecież w żaden sposób od problemów życia codziennego, z którymi każdy z nas mierzy się w większym lub mniejszym stopniu: nierozwijająca praca, niesatysfakcjonujące życie i niepoukładane relacje rodzinne. Autor konfrontuje czytelnika z tym światem w sposób bardzo bezpośredni – bez żadnych upiększeń i taryfy ulgowej. Z jednej strony to służy autentyczności opisanych zdarzeń, a z drugiej niestety nie umila przejścia przez zebrane przygody. Zdecydowanie przejść z głównym bohaterem tę podróż – i to nie tylko do Białegostoku, ale do jego uciszanego od dawna wnętrza.