Zarzut apelacyjny w procesie karnym - Dariusz Świecki

Zarzut apelacyjny jest najważniejszym elementem apelacji. Apelacja zaś jest najważniejszym środkiem odwoławczym, gdyż przysługuje od wyroku. W wyroku bowiem sąd rozstrzyga o przedmiocie procesu. Skuteczność apelacji zależy od stwierdzenia przez sąd odwoławczy zaistnienia uchybienia, co może spowodować, że zaskarżony wyrok ulegnie zmianie lub uchyleniu. W interesie skarżącego leży zatem trafne wskazanie uchybienia. Wymaga to jednak dokonania szeregu czynności związanych z analizą akt sprawy w celu zdiagnozowania uchybienia, a następnie dokonania oceny, czy może ono stanowić przedmiot zarzutu apelacyjnego, a wypadku potwierdzenia, sformułowanie go we właściwy sposób. Nie jest to zadanie łatwe, gdyż w kodeksie postępowania karnego nie ma podstaw wniesienia apelacji. Tym samym nie ma też wprost wskazanych elementów jej budowy. Także sposób wysłowienia zarzutu apelacyjnego pozostawiony jest do uznania skarżącego.

Zaproponowana metodyka poszukiwań powinna ułatwić podjęcie właściwych czynności związanych ze sporządzeniem apelacji. W książce podane zostały również przykłady obrazujące omawiane zagadnienia. Głównym celem publikacji jest udzielnie praktycznych wskazówek odnośnie do prawidłowego sformułowania zarzutu w apelacji. Stanowi ona kompletny przewodnik poruszania w gąszczu procesowych regulacji, zdecydowanie ułatwiający właściwe, a co najważniejsze skuteczne zbudowanie środka odwoławczego.

W książce omówiono następujące zagadnienia związane z zarzutem apelacyjnym w celu wypracowania optymalnego standardu, jaki ten zarzut powinien spełniać:

wyjaśniono rolę i znaczenie zarzutu apelacyjnego w wielu szczegółowo omówionych płaszczyznach

opisano generowanie przez zarzut apelacyjny innych elementów apelacji, tj. zakresu zaskarżenia i wniosku odwoławczego

omówiono względne przyczyny odwoławcze z art. 438 k.p.k. i bezwzględne przyczyny odwoławcze 439 § 1 k.p.k., które są wykorzystywane przez skarżącego do sfomułowania zarzutu apelacyjnego.

przedstawiono wpływ poszczególnych przyczyn odwoławczych z art. 438 k.p.k. i art. 439 § 1 k.p.k. na zakres zaskarżenia, a następnie omówiono te przyczyny pod kątem określenia na ich podstawie wniosku odwoławczego.

wyjaśniono, jak poszczególne uchybienia wskazane w art. 438 k.p.k. i art. 439 § 1 k.p.k. powinny zostać wykorzystane do formułowania zarzutu apelacyjnego oraz jakie warunki muszą zostać spełnione, aby w oparciu o te przyczyny zarzut apelacyjny został prawidłowo formalnie i trafnie merytorycznie skonstruowany

podstawę zarzutu apelacyjnego z art. 438 pkt 2 k.p.k. omówiono pod kątem uchybień najczęściej występujących

wyjaśniono, kiedy należy postawić wyłącznie zarzut obrazy przepisów procesowych, a kiedy samodzielnie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych

odrębnie omówiono zagadnienie dotyczące zarzutów alternatywnych; wskazano też układy procesowe, w których zarzuty alternatywne powinny zostać sformułowane.

przedstawiono również zagadnienie dotyczące dopuszczalności i skuteczności zarzutu apelacyjnego

opisano czynności związane z analizą wyroku pod kątem poszukiwania uchybień stanowiących zarzut apelacyjny.

Atutem pracy jest starannie wyselekcjonowane orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz sądów apelacyjnych, które wyznacza kierunki praktyki polskich sądów karnych i przedstawia najistotniejsze orzeczenia według przyjętego tematycznego podziału.