Latarenki T.2 Ukradzione oczy - Klaudia Zacharska

Trio Latarenek próbuje dojść do siebie po niedawnym przełamaniu strasznej klątwy. Niestety tajemniczy przeciwnik nadal rozsiewa swoje macki, a teraz dodatkowo jest żądny zemsty! W poszukiwaniu dziewczyny obdarzonej mocą tworzy wśród mieszkańców Sepii mrocznych szpiegów, a na dodatek wypuszcza przerażającego potwora... Z nieskrywaną frajdą ponownie zawitałam do świata Sepii i przygód nietuzinkowych nastolatek. Autorka ponownie wykreowała niezwykle klimatyczną opowieść, gdzie magia przenika się z doczesnością, ciemna strona wywołuje ciarki na plecach, a moc przyjaźni i więzi rodzinnych potrafi rozwiać nawet najczarniejsze chmury. Fabuła łączy codzienne troski i radości mieszkańców niezwykłego miasteczka Sepia, w szczególności naszej trójki antagonistek, z porywającym, sekretnym światem magii, do którego łącznikiem jest jedna z nich. Bardzo umiejętnie kolejne emocjonujące przygody pełne dynamicznej akcji są równoważone chwilami namysłu, głębokiej rozmowy i poważnych dylematów czy trosk serc. Kalejdoskop uczuciowy jest bardzo bogaty! Warstwa nadprzyrodzonych wyzwań to solidna dawka adrenaliny i dreszczyku grozy. Muszę przyznać, że tam, gdzie miało być radośnie i fantazyjnie, tam uśmiech sam wkrada się na usta, natomiast w momentach, gdzie autorka pragnęła szczypty mroku, tam wyobraźnia pracuje na pełnych obrotach i gęsia skórka jest gwarantowana! Świetna jest tu gra barwnych opisów, wprost filmowo światła i mroku, uniwersalnych "przerażaczy" (np. robactwo) i przede wszystkich tajemnica, krążąca nad tym wszystkim. Ilustracje tu również dodają nietuzinkowej atmosfery. Ogromnie cenne są tu wspomniene poważniejsze momenty, które dotykają takich tematów jak przeciwstawianie się wobec bullyingu, obawy dziecka po procesie adopcyjnym, szczerość w relacjach, ale i zdrowe poszanowanie granic czy wreszcie akceptacja otoczenia. Zarówno młodsi jak i dorośli czytelnicy dostaną tu bombową dawkę przestrzeni do zadawania pytań, rozpoczęcia ważnych rozmów czy wewnętrznej refleksji. Bawiłam się świetnie i już nie mogę się doczekać kolejnego tomu tej porywającej serii. Polecam serdecznie 😊

"Ukradzione oczy" Klaudii Zacharskiej to drugi tom serii Latarenki, do którego cudownie było wrócić. Już od pierwszych stron wiadomo, że kontynuacja przygód dziewczynek obfituje w jeszcze więcej magii i grozy niż w poprzedniej części. Nad Sepią znowu zbierają się ciemne chmury. Kolejna klątwa czyha, a za nią kryje się mnóstwo tajemnic, wśród których najważniejsza - kto za tym wszystkim stoi? Ukradzione oczy czają się wszędzie, a ich zadaniem jest odkryć, która z dziewczyn ma magiczne zdolności. Tym razem wielokrotnie możemy zajrzeć także do Limbo - alternatywnej rzeczywistości, gdzie narasta niepokój i pojawiają się przerażające wizje. W centrum wydarzeń oczywiście pozostają Pola, River i Maja, mierzące się ze swoimi problemami. Pola nadal próbuje poznać prawdę o tacie, a River bardzo przeżywa swoją wrażliwość, porównując się do pozostałych przyjaciółek. W Mai narasta obawa, że gdy jej rodzice poznają prawdę o wszystkim, co dzieje się wokół, będą chcieli odesłać ją z powrotem do adopcji. Autorka nie tylko znakomicie przedstawia rozterki, ale i pokazuje, jak powinno wyglądać wsparcie ze strony najbliższych. Doskonale połączone zostały elementy fantastyczne z realistycznymi problemami samoakceptacji. Książka charakteryzuje się świetną dynamiką, wynikającą m.in. z narastającego napięcia i poczucia zagrożenia. Styl autorki jest idealnie dopasowany do literatury młodzieżowej i prowadzi czytelnika płynnie przez całą historię. Dialogi doskonale współgrają z fabułą, bardzo dobrze oddając wiek i charakter postaci, dzięki czemu zyskują na wiarygodności. Ogólne wrażenie jest takie, że Klaudia Zacharska z sukcesem rozwinęła serię, czyniąc ją mroczniejszą, szybszą i niosącą jeszcze ważniejsze moralne przesłania. Elementem, który zdecydowanie przypadł mi do gustu, był klimat, jaki stworzyła autorka. Chociaż mamy do czynienia z książką dla młodszej młodzieży, jest mrocznie i pod napięciem, a przez to nie ma miejsca na nudę. „Ukradzione oczy”, czyli klątwa zesłana przez czarnoksiężnika, została skonstruowana jeszcze lepiej niż w poprzednim tomie. Być może dlatego, że niemi obserwatorzy budzą skojarzenia z ulicznymi gapiami, którzy bezrefleksyjnie śledzą aktualne, często dramatyczne wydarzenia. "Ukradzione oczy" to fantastyczna i satysfakcjonująca kontynuacja, która dostarcza dreszczyku emocji z nawiązką. To opowieść, która zmusza do refleksji nad siłą przyjaźni i nad własnym ja. Uważam, że jest to lektura, która zadowoli młodszych czytelników, ale przede wszystkim fanów fantastyki.