Pozdrowienia z Rosji - Ian Fleming

„Pozdrowienia z Rosji” to ten moment w serii o Bondzie, kiedy człowiek orientuje się, że Fleming naprawdę zaskoczył piórem. Po kilku wcześniejszych tomach, w których raz było lepiej, raz gorzej, według mnie tutaj pojawia się wreszcie ta elegancja narracji, z której twórca agenta 007 stał się słynny. Moim zdaniem jest to przede wszystkim powieść dojrzalsza, lepiej skomponowana i zdecydowanie bardziej świadoma własnego stylu. Niespieszny wstęp, rozbudowany, mroczny, głęboko osadzony w realiach zimnowojennych, świetnie buduje atmosferę napięcia. Szczególnie zrobił na mnie wrażenie klimat Żelaznej Kurtyny, który absolutnie nie jest tu tłem, ale żywą sceną, która oddycha podejrzliwością, cynizmem i cichą grozą. Dobrze bawiłam się podczas lektury, jednocześnie czując, że autor znalazł swój właściwy „bondowski” ton. Idealnie napisana, gęsta od klimatu i dopracowana, słowem: Fleming wchodzi na poziom, do którego będzie chciało się wracać. Jestem właśnie na etapie kolekcjonowania biblioteczki i z dumą stawiam tę część na półce.