Złotowłosa - Wojciech Chmielarz

Zdenerwowana Urszula po kłótni z partnerem wychodzi pobiegać. Nagle zostaje zaatakowana przez coś na kształt... niedźwiedzia? To ostatnie co pamięta, gdy budzi się otumaniona w ciemnej piwnicy, a towarzyszy jej jedynie głos zmarłej podopiecznej z hospicjum... Autor po mistrzowsku buduje napięcie swojej opowieści. Początkowo wydaje się, że to dość standardowa historia o porwaniu, ale z biegiem kolejnych stron w niezwykle przewrotny sposób zostajemy wrzuceni w sięgającą dalekiej przeszłości opowieść o zemście i obsesji - a to wszystko razem skłania do odwracania ról i pytań, kto tu naprawdę jest katem, a kto ofiarą i gdzie leży granica odpokutowania za winy. Tutaj kluczem opowieści są bohaterowie. Fabuła, choć retrospektywna i mocna, to jednak dość minimalistyczna (oczywiście nie ma w tym nic złego), niczym wspomniana piwnica, w której zamknięta jest Urszula. Najwięcej dzieje się w portretach postaci, ich emocjach, grymasach, reakcjach czy uczuciach. Autor prowadzi z czytelnikiem swoistą grę psychologiczną, co rusz sugerując współczucie czy niechęć do innych postaci, aby końcowo ukazać, że nikt tu nie jest nieskazitelny i cała sytuacja jest sumą win wszystkich jej uczestników. Podobał mi się odkrywany stopniowo symbolizm zawarty w tytule. Przywołane oczywiste skojarzenie z klasyczną baśnią staje się tutaj ironicznym i wymownym punktem wyjścia dla uderzająco mrocznej rzeczywistości. Tutaj Złotowłosa skądinąd również wchodzi do domu rodzinki niedźwiadków - pytanie, kto tu komu zabiera więcej i kto faktycznie pokazuje ostatecznie pazury i dlaczego... Jestem pod wrażeniem. Ta historia zaskakuje, jest pełna wyrazistości i emocji, a losy Urszuli z pewnością na długo zapadną mi w pamięci. Polecam!

„Złotowłosa” Wojciecha Chmielarza to thriller psychologiczny, który od pierwszych stron wciąga w gęstą, duszną atmosferę tajemnicy, bólu i ludzkich emocji, od których nie sposób się uwolnić. To jedna z tych książek, które nie pozwalają o sobie zapomnieć — im dalej zagłębiamy się w fabułę, tym bardziej czujemy, że nic tu nie jest takie, jak się wydaje. Główna bohaterka, Urszula, to kobieta o wielkim sercu – opiekunka w hospicjum, oddana swojej pracy i ludziom, którym towarzyszy w ostatnich chwilach życia. A jednak, mimo całej swojej dobroci, pewnego dnia sama staje się ofiarą. Wychodzi pobiegać, by ochłonąć po nieudanych zaręczynach… i już nie wraca. Budzi się w ciemnej piwnicy, poturbowana, zdezorientowana, otoczona mrokiem i niepewnością. Nie wie, gdzie jest, ani kto ją porwał. W dodatku słyszy głos Malwiny — kobiety, która przecież nie żyje. Z pozoru prosta historia zaginięcia szybko przeradza się w emocjonalną i niepokojącą opowieść o winie, tajemnicach i cienkiej granicy między miłością a uzależnieniem od drugiej osoby. W miarę rozwoju akcji Chmielarz odsłania kolejne warstwy życia Urszuli – toksyczny związek, przemilczane błędy, lęki i traumy, które doprowadziły ją do tego punktu. Autor po raz kolejny pokazuje, że jest mistrzem w tworzeniu realistycznych, psychologicznie pogłębionych postaci. Urszula nie jest idealna – popełnia błędy, bywa bezradna, ale też niesamowicie silna w swojej walce o przetrwanie. To bohaterka z krwi i kości, w której wielu czytelników może odnaleźć cząstkę siebie. Styl Chmielarza, jak zawsze, jest precyzyjny, sugestywny i pełen napięcia. Autor nie potrzebuje krwawych scen, by zbudować poczucie zagrożenia – wystarczy kilka zdań, by czytelnik poczuł dreszcz na plecach. Jednocześnie potrafi wpleść w fabułę refleksję o ludzkiej naturze, poczuciu winy i potrzebie odkupienia, dzięki czemu „Złotowłosa” nie jest tylko thrillerem, ale też głęboko emocjonalną historią o tym, jak trudno czasem pogodzić się z własną przeszłością. To książka, która przypadnie do gustu nie tylko fanom mrocznych opowieści, ale też czytelnikom, którzy cenią historie o ludzkich słabościach i sile ducha. Dla miłośników psychologicznych thrillerów – pozycja obowiązkowa. „Złotowłosa” to opowieść o zniknięciu, które staje się pretekstem do odkrycia prawdy o sobie, o błędach, za które płacimy najwyższą cenę, i o tym, że nawet w mroku można odnaleźć światło.

“Złotowłosa” Wojciech Chmielarz Ostatnie, co pamiętała, to niedźwiedź. Było to nawet zabawne - zginąć w środku Warszawy z łap niedźwiedzia (...) No cóż, życie potrafi zaskakiwać. Jednak pamięć może być zawodna, bo nie zginęła. Tytułowa bohaterka, Urszula budzi się w piwnicy domu, którego nie zna, ale jednego jest pewna, że została porwana przez niedźwiedzia. Tylko na zdrowy rozum to niemożliwe - niedźwiedź w centrum stolicy? Ale wspomnienie atakującego ją wielkiego misia nie daje jej spokoju. Wojciech Chmielarz funduje nam wciągający od pierwszych stron thriller psychologiczny. Towarzyszymy uwięzionej Urszuli, jej niewygodzie, strachowi, zwątpieniu, cierpieniu. Autor “Żmijowiska” konfrontuje nas z przeszłością Uli, z jej przewinami i odpowiedzialnością za wyrządzone krzywdy. Buduje przy tym napięcie w taki sposób, że momentami cierpnie skóra. Chmielarz po raz kolejny udowadnia, że jest świetnym obserwatorem życia. Napisał historię bardzo prawdziwą i taką, która mogłaby się wydarzyć. Opowieść jest wiarygodna z bardzo dobrze rozrysowanym tłem psychologicznym i ważnymi wątkami obyczajowymi.