Kurort - Przemysław Kowalewski

1976 rok, Szczecin, Ugne trafia na odwyk do zakładu zamkniętego na terapię antyalkoholową. Jak się okazuje w Zakładzie Zdrowia Psychicznego pod kierownictwem profesora Szafira nie przebywają jedynie dorośli. Gdzieś, w innym skrzydle szpitala znajdują się dzieci, a ich krzyki budzą niepokój w poruczniku. Nikt nie powinien i nie może zostać obojętny na krzywdę bezbronnych...tylko czy może o nich walczyć za wszelką cenę, nawet występując przeciwko władzy? Czytałam pierwszą z serii, a zarazem debiut autora Kozioł i tak jak tam, tak i tutaj zostajemy przeniesieni w czasie, o którym jeszcze mało kto pisze. Autor korzystając z prawdziwych wydarzeń stworzył fikcję literacką, osadzając oczywiście naszego głównego bohatera jako tego walczącego ze złem systemu. A jak widać i po przeszłości i tym co dzisiaj, zło ma się bardzo dobrze. Na widoku, pod przykryciem, tajne łamane przez poufne, tylko to i tak kiedyś wyjdzie... Wracając do książki. Mrok aż wylewa się z jej kartek. Postać Ugne, bohatera uzależnionego i ułomnego ponownie stawiającego dobro innych nad swoje. Zwłaszcza,że jest to dobro dzieci, o których nikt inny wtyk przypadku nie zawalczy. Autor w sposób bardzo obrazowy, ale i nie przesadzony przedstawił realia ówczesnego życia i władzy Polski Ludowej. Stworzył historię oblepiającą złem jakie jest udziałem człowieka. Nie zdążycie się zorientować, a już będziecie na finiszu powieści. Pozostanie tylko bezradność wobec okrucieństwa i nadzieja na chodźby jeden dotyk dobroci. Książka nie jest dla wszystkich, bo nie dla każdego krzywda dzieci jest do przejścia. Ja polecam. Muszę też wrócić do poprzednich części z Ugne, o których autor nieco pisze i tutaj. Dużo lepiej jest napisać powieść osadzoną w rejonie jaki się zna niż kombinować z nieznanym. Ja wybieram postać Ugne Galanta...jakoś lepiej się mi "go" czyta.