Hipnoza - Krzysztof Bochus

Gdańsk, 1807 rok. Władza Prus odchodzi w niepamięć, za to pieczę nad nim sprawuje Napoleon. Ktoś w okrutny sposób pozbawia życia francuskich oficerów. Agent Victor mocą perswazji czy, może raczej szantażu, zmusza Hamilkara do współpracy. Mężczyzna zajmuje się nieznaną jeszcze zbyt wielu hipnozą, a stworzony przez niego aerograf służący do wykrywania kłamstw może okazać się wielce pomocny w prowadzonym śledztwie. Kim okaże się morderca i jakim motywem się kieruje? Uwielbiam kryminały w każdej postaci, najważniejsze aby miały dobrze i konsekwentnie zbudowaną fabułę, wciągały czytelnika w swoje macki niedopowiedzeń i przypuszczeń, a także aby ostatecznie mnie zaskoczyły. Tak było w tym przypadku. Autor w niezwykle plastyczny, chociaż bez zbędnych opisów sposób przedstawił ówczesny Gdańsk, jego atuty ale i to co nie było powodem do jego chluby. Wpasował fabułę w ciekawy okres historyczny. W epokę napoleońską, która może i zbyt długo nie trwała ale rozbudziła nadzieje Polaków na odzyskanie wolności. Nieco mroczny, spowity oparami mgły i morskiego powietrza, pełen intryg i niezbyt moralnych zachowań. Kryminał noir, w którym nie brak tajemnic i spraw do odkrycia. Mnie wciągnął, zaskoczył i potwierdził w przekonaniu, że nic nie dzieje się bez przyczyny. Bardzo polecam, jeśli tylko lubicie połączenie historii i dreszczyku emocji.

Po lekturze „Czarnej krwi” i „Listy Lucyfera” z dużą ciekawością sięgnęłam po kolejną powieść Krzysztofa Bochusa, „Hipnozę”. I od razu powiem: przygotujcie się na thriller, z którego transu nie będziecie chcieli się obudzić. To książka, która nie tylko dostarcza rozrywki na najwyższym poziomie, ale też zmusza do refleksji nad potęgą ludzkiego umysłu i cienką granicą między iluzją a rzeczywistością. Autor po raz kolejny zabiera nas w mroczne, gęste od tajemnic zaułki historycznego Gdańska. W „Hipnozie” kreśli kryminał w kostiumie retro, łącząc noirową atmosferę z precyzyjnie zarysowaną panoramą politycznych gier wielkich mocarstw. Akcja powieści toczy się zimą 1807 roku, w niestabilnym okresie Pierwszego Wolnego Miasta Gdańska, uwikłanego w skomplikowane układy francusko-pruskie. Kiedy w serii tajemniczych i okrutnych zabójstw giną francuscy oficerowie, śledztwo przeradza się w polityczną układankę. Z każdą stroną granice między zemstą, zdradą i walką o wpływy coraz bardziej się rozmywają. Tło historyczne nie jest tu jedynie ozdobnikiem – to ono napędza fabułę. Klimat, realia sanitarne, obyczaje i struktura społeczna tamtego Gdańska stają się pełnoprawnym bohaterem powieści. Mały spojler co do postaci to centralną postacią jest Hamilkar detektyw o skomplikowanej psychice, twardy, cyniczny i nierzadko moralnie dwuznaczny. Jego współpraca z francuskim agentem Victorem wprowadza do śledztwa dynamikę opartą na kontrastach: orientalne metody i pragmatyzm zderzają się z wojskową dyscypliną i wyrachowaniem. Dialogi są ostre i błyskotliwe, ale autor pozwala bohaterom także na chwile zadumy, dzięki czemu poznajemy ich ludzkie słabości i motywacje. Styl autora według mnie jest plastyczny, dialogi brzmią naturalnie, a opisy są pełne trafnych obserwacji. Autor potrafi zarówno rozbawić ciętą ripostą, jak i zaskoczyć surowością dramatycznych scen, zachowując idealną równowagę. W „Hipnozie” odnajdziemy też charakterystyczne dla pisarza zainteresowanie moralnymi dylematami. To kryminał, który stawia pytania o granice odpowiedzialności, lojalności i sumienia. „Hipnoza” to udany powrót autora do formy i przykład znakomitego współczesnego kryminału historycznego. Jeśli cenicie sobie powieści z gęstym, mrocznym klimatem, wiernie oddanym tłem epoki i złożoną intrygą, ta książka z pewnością was nie zawiedzie. To lektura, która wciąga, intryguje i na długo pozostaje w pamięci.

Krzysztof Bochus w powieści Hipnoza po raz kolejny potwierdza swoją pozycję jako mistrz kryminału historycznego, oferując czytelnikom wciągającą opowieść osadzoną w realiach Gdańska roku 1807 – miasta rozdartego między wpływami Napoleona a pruskimi resentymentami. W mrocznej, zimowej scenerii dochodzi do brutalnych morderstw francuskich oficerów, których okoliczności wskazują na skrytobójczą działalność i polityczne tło. Na tle tych wydarzeń poznajemy Hamilkara Sterlinga – młodego, zbuntowanego geniusza techniki i nauki, który zostaje zmuszony do podjęcia śledztwa, aby ratować ojca, fałszywie oskarżonego przez francuskie władze. Sterling to postać niejednoznaczna, pełna sprzeczności – inteligentny, impulsywny, odważny i niepokorny, ale też targany emocjami i lojalnością wobec bliskich. Jego nietypowe metody dochodzeniowe, w tym wykorzystywanie hipnozy czy własnoręcznie skonstruowanych urządzeń, nadają powieści wyjątkowego charakteru i tworzą pomost między raczkującą nauką a intuicją detektywistyczną. Autor umiejętnie buduje napięcie, stopniowo odsłaniając kolejne tropy i fałszywe ślady, aż do zaskakującego finału, który nie tylko rozwikłuje zagadkę morderstw, ale także ujawnia skomplikowaną sieć powiązań społecznych i politycznych. Bochus operuje językiem precyzyjnym i sugestywnym, znakomicie oddając klimat epoki. Gdańsk jawi się tu jako miasto pełne cieni i sekretów – tętniące życiem, ale jednocześnie przesiąknięte strachem, zdradą i brutalnością. Styl autora jest elegancki, dopracowany i bogaty w detale, co sprawia, że lektura dostarcza nie tylko emocji, ale i estetycznej satysfakcji. Emocjonalna głębia bohaterów, ich wewnętrzne konflikty, relacje i wybory moralne nadają fabule autentyczności i czynią ją czymś więcej niż tylko klasycznym kryminałem. Hipnoza to powieść, która zachwyci zarówno miłośników gatunku, jak i czytelników szukających czegoś więcej – inteligentnej, wielowymiarowej historii z doskonale oddanym tłem historycznym i intrygującymi postaciami. To kryminał noir z duszą, który wciąga od pierwszych stron i nie pozwala o sobie zapomnieć. Gorąco polecam.