Serce z odzysku - Erin Stewart

Nieobliczalna, przeszywająca na wskroś, wyzwalająca całą plejadę intensywnych emocji, a zarazem odurzająca niczym silny narkotyk! Erin Stewart naszkicowała wyjątkową opowieść, która porusza najczulszą strunę, sięga najciemniejszych zakamarków duszy, nie tylko po to, by otulić nadzieją, że koniec może być początkiem, ale także, aby przypomnieć, jak wielkim cudem jest życie, które powinniśmy doceniać każdego dnia! Autorka włada niezwykle przyjemnym, błyskotliwym piórem, dlatego kartki przelatują przez palce w zawrotnym tempie. Powieść nie byłaby tak przeszywająca, gdyby nie nadzwyczaj sugestywny styl pisarki. Niczym prawdziwy wirtuoz gra na czytelniczych emocjach, zwodzi, manipuluje, uspokaja nadzieją na szczęśliwy finał, po to, by po chwili brutalnie z nas zakpić. Wszystkie uczucia są niemal namacalne, otumaniają, fundując sercu niebywałe tortury. Bezsprzecznie, pisarka nakreśliła hipnotyzującą, przeszywającą na wskroś historię, którą przeżywa się całym sobą. Na kartach tej wyjątkowej opowieści strach i rozpacz przeplatają się z największym szczęściem oraz nadzieją, a śmierć jednej osoby, oznacza życie drugiej. Te potężne sprzeczności i rozterki przesiąkły każdy rozdział, czyniąc z poznawanej historii niesłychanie angażujące, sensualne doświadczenie. Książka zafundowała mi całą paletę niepojętych emocji, a moja dusza wielokrotnie była rozszarpana na drobne kawałeczki, a to i tak jedynie wierzchołek góry lodowej, w porównaniu z uczuciami, jakich doświadczyła Sydney Moss, główna bohaterka, żyjąca obecnie z cudzym sercem. „Serce z odzysku” jest piękną, na wskroś poruszającą, głęboką powieścią o ulotności, jak i o nowym początku, niestety ociekającym w wyrzuty sumienia i próby zadośćuczynienia za wszelką cenę. Piękna, a jednak brutalnie bolesna przez swą autentyczność, rozdzierająca, lecz zarazem napełniająca serce nadzieją, otulająca, a przecież rozrywająca duszę na strzępy i fundująca potok intensywnych, obezwładniających emocji. Erin Stewart nie zawodzi i zapewnia swoim czytelnikom hipnotyzującą lekturę, którą z pewnością zapamiętają na bardzo długo. Polecam całym sercem!

Serce. Niewielu o nim w myśli w codziennej gonitwie. Dopiero gdy zawodzi, podczas emocjonalnych wydarzeń lub przy druzgocącej chorobie, przypomina nam o sobie w najgorszy z możliwych sposobów. Lecz nie zawsze jest czas, by je uratować. Sydney dzięki anonimowej śmierci zyskała drugie życie. Od lat wiedziała, że najważniejszy organ w jej ciele zawodzi, aż w końcu jedynym ratunkiem był przeszczep. Podobno wraz z przeszczepionym narządem można zyskać drobne elementy innego człowieka. A nowe serce Sydney prowadzi ją wbrew wszelkiej logice ku chłopakowi, który może je złamać. „Serce z odzysku” to wartościowa powieść o młodych ludziach i przede wszystkim dla podobnych wiekiem bohaterom odbiorców. Napisana przystępnym, dostosowanym do postaci językiem, czyta się lekko, pomimo przytłaczającej treści. Stewart fabułę opiera na oswajaniu czytelnika ze śmiertelną chorobą, przedwczesnym odejściem, żałobą, czyli tematyką, która zazwyczaj nie zaprząta myśli nastolatków. Wplata tu humor, pierwsze porywy serca i sporo emocji tak, by zrównoważyć ten najistotniejszy i jakże trudny motyw historii, robiąc to jednak w sposób umiejętny, z odpowiednim wyczuciem. Zwraca uwagę również na poczucie winy, jakie zawsze towarzyszy ocalałym, skłaniając tym samym czytelnika do refleksji nie tylko nad kruchością życia, ale i bagażem, z jakim często muszą mierzyć się ci, którzy pozostają. To ważny głos w literaturze i cieszy mnie, że takie powieści, propagujące nietoksyczne podejście do życia i poruszające istotne, życiowe kwestie powstają z zamiarem trafienia do osób dopiero zmierzających ku dorosłości. I chociażby dlatego z czystym sumieniem mogę ją polecić.