Zaledwie moment - Liane Moriarty

Ludzie często dzielą się na dwie grupy, jeśli chodzi o przeznaczenie. Jedni twierdzą, że nasza przyszłość zmienia się na podstawie teraźniejszych wyborów, popierając tym samym teorię chaosu, często określaną też efektem motyla. Drudzy zaś, determiniści, uważają, że niezależnie od tego, jaką ścieżkę obierzemy, finalnie i tak wylądujemy tam, gdzie było nam pisane, w końcu wszystko jest z góry zaplanowane. A Wy podzielacie którąś z tych teorii? Wspólny lot samolotem jakich wiele i zbiorowisko kompletnie różnych od siebie ludzi. Lot jest opóźniony, co wpływa na nastroje, ale nikt nie przewidziałby, że zostanie aż tak zapamiętany. Niczym nie wyróżniająca się starsza kobieta przewiduje wszystkim przyszłość, określając wiek i przyczynę ich zgonu. Leo, spieszący na występ córki, ma niebawem umrzeć w wypadku przy pracy. Ethan, wracający z pogrzebu, ma w ciągu roku opuścić ten świat w wyniku napaści. Kayla, roztrzepana dziewczyna panicznie bojąca się latać, ma zginąć w wypadku samochodowym. Timmy, uroczy brzdąc lecący z mamą i siostrą na ślub, ma się utopić w wieku siedmiu lat. Allegra niebawem popełni samobójstwo, a Eve, świeżo upieczona mężatka, ma zginąć z ręki ukochanego. I choć każdy uważa staruszkę za szaloną, a jej wynurzenia za gadanie szaleńca, to wraz z biegiem czasu, gdy zegar nieuchronnie zbliża się do wskazanych przez nią dat, zaczynają obawiać się o swoje życie. Czy też rychłą śmierć... „Zaledwie moment” to spora cegiełka i nie ukrywam, że odrobinę ta jej objętość mnie przerażała. Na szczęście Moriarty ma tak wyjątkowy styl pisania i tak mnóstwo pomysłów w głowie, że mówiąc szczerze nie miałabym nic przeciwko, gdyby ta książka była jeszcze dłuższa. Bohaterów mamy tu całkiem sporo, a tym samym żyć, do których mamy okazję wejrzeć dzięki niefortunnemu lotowi. Ten zbiór charakterów jest nad wyraz dobrze nakreślony, niektórymi chciałoby się potrząsnąć, innym podać pomocną dłoń, a każdy z nich na swój sposób staje się bliski czytelnikowi. Wraz z upływającą fabułą mamy też okazję coraz lepiej poznać sprawczynię całego zamieszania, gadatliwą Cherry, która nigdy nie wierzyła w przepowiednie, choć jej matka poniekąd wybrała je jako sposób na życie. Ciekawym zabiegiem jest też zmienna narracja, pierwszoosobowa w przypadku Cherry i trzecioosobowa w przypadku wszystkich innych postaci, co jest ryzykownym zabiegiem, jednak przy tak dużym kunszcie pisarskim, jakim cechuje się Autorka wyszło to po prostu genialnie. Z trudem odrywałam się od lektury i znajdowałam miejsce na zwyczajne życie, a to przecież mówi samo za siebie w kwestii tej pozycji. Pozycji, która miejscami bawi, miejscami wzrusza, naszpikowana jest różnorakimi emocjami i nieprzewidywalną fabułą, jest wyjątkowa i trafia do czytelnika nieskazitelną narracją oraz oryginalnym pomysłem na historię. Całość czyta się wręcz jednym tchem, a po dobrnięciu do ostatniej strony odczułam żal, że muszę się rozstać z tymi postaciami, co jest chyba najlepszą rekomendacją.

Ocena: 4/5 Gatunek: dramat obyczajowy z twistem Motywy: przepowiednie o śm*erci, radzenie sobie z żałobą, czy można oszukać przeznaczenie?, wielu bohaterów/wiele punktów widzenia . Samolot pełen ludzi i kobieta, która każdemu z pasażerów (oraz stewardessie) mówi, w jaki sposób i kiedy będą musieli pożegnać się z życiem. Sytuacja dziwna i niecodzienna, ludzie raczej nie traktują starszej pani poważnie. Ale potem te przepowiednie zaczynają się spełniać - czy to przypadek, czy może Cherry rzeczywiście potrafi przewidywać przyszłość? Liane Moriarty ma niesamowity dar – potrafi pisać o ludziach tak, że masz wrażenie, że to twoi bliscy znajomi. Do wszystkich się przywiążesz, każdego obdarzysz sympatią, nie znajdziesz tu wątku, który cię nie poruszy. To, co tym razem wyszło autorce szczególnie dobrze, to kapitalne zmierzenie się z tematem śm*erci: bez patosu, bez dramatyzowania i tanich zagrywek, ale za to z głębią i współczuciem, a czasami nawet z odrobiną humoru. Mam wrażenie, że w swej najnowszej powieści Moriarty nie chce byśmy zadali sobie pytanie "co by było gdyby?", powinniśmy się raczej zastanowić "co zrobimy z tym, co wiemy?”. "Zaledwie moment" to historia, która zostanie ze mną na dłużej. Pozwala na głębokie rozkminy, zadaje pytania, nie oferując przy tym prostych odpowiedzi. Na dodatek – mimo wszystko – potrafiła kilka razy wywołać uśmiech na mojej twarzy. Uwielbiasz książki o pięknie, absurdzie i kruchości życia? Musisz przeczytać właśnie tę!