Śmierć między wierszami - Alice Slater

Seryjni mordercy od zawsze wzbudzali wiele emocji wśród społeczeństwa. Oczywiście tą najczęściej spotykaną był strach, zwłaszcza gdy grasował w niedalekiej okolicy lub też wybierał na ofiary osoby podobne profilem. Jednak te skomplikowane umysły rodziły też u niektórych chore fascynacje. A to nigdy nie jest bezpieczne. Laura to promyczek słońca dla klientów księgarni Spines. Zawsze dobrze doradzi, zachęci do większych zakupów, pośle uśmiech. Ma też doskonały kontakt ze współpracownikami i świetny zmysł sprzedażowy. A jednak skrywa w sobie traumę, która mocno oddziałuje na jej teraźniejszość. By przetrwać kolejne dni szuka ukojenia w alkoholu, miota się w swojej codzienności, trwa w zawieszeniu, a jej życie po prostu płynie z prądem. Pluskwa od lat pracuje w księgarni i jako jedyna budzi ogromną antypatię Laury. Jej usposobienie jest dziwne, czasem odpływa gdzieś myślami, wiedzie życie samotnika i nie przepada za bezsensownymi pogaduszkami z klientelą. Od lat zakochana jest w sprawach typu true crime, a wszelkie książki i podcasty z nimi związane to stały element jej dziennej rutyny. W Laurze miała nadzieję odnaleźć przyjaciółkę, jednak niechęć kobiety nie sprawia, że fascynacja Pluskwy jej osobą, jakkolwiek się zmniejsza. „Śmierć między wierszami” to książka, która przyciągnęła mnie miejscem akcji. Księgarnia, miejsce spokojne i stanowiące mekkę każdego mola książkowego, tłem dla mrocznej historii? Oryginalność pomysłu z wplecionym wątkiem obsesji zdecydowanie winduje w górę oczekiwania czytelnika. Autorka stworzyła niesztampową pozycję, której akcja dzieje się dość wolno, co może przeszkadzać, choć z drugiej strony wyczuwa się tu nieustanny niepokój, który napędza ku temu, by przewracać z zainteresowaniem kolejne strony. Odrobinę zabrakło mi tu jakiegoś mocniejszego akcentu, czegoś co wywróciłoby tę opowieść do góry nogami i wstrząsnęło odbiorcą, jednak rozumiem zamysł Slater, która zdecydowała się na poprowadzenie tej historii w jednowymiarowym tempie – to też nie zdarza się często. Główne bohaterki to skomplikowane i złożone charaktery, balansujące na granicy szarości, wywołujące skrajne emocje – nie można w pełni zapałać do nich sympatią, ale też i znienawidzić, co jest ryzykownym zabiegiem, a jednak wykracza poza schematyczność, co zawsze cenię. Książka stanowi ciekawą polemikę z pozycjami typu true crime, skłania do refleksji oraz przede wszystkim do tego, by nie zapominać o tym, co najważniejsze – o ofiarach. Znajdziemy tu również intrygujące elementy psychologiczne dotyczące tego, jak żałoba wpływa na człowieka oraz jak łatwo można manipulować ludźmi i ukrywać ewidentne problemy natury psychicznej. Wyróżnia się także zakończenie – nieoczywiste, idealnie dobrane do treści całej powieści, pozostawiające czytelnikowi furtkę na własne domysły. I choć ta pozycja nie jest wolna od mankamentów to finalnie oceniam ją bardzo wysoko, bowiem pozostaje w myślach na długo, a to przecież najważniejsze.

W księgarni Spines pracuje fascynująca się true crime, a dokładnie seryjnymi mordercami dziewczyna o ksywce Pluskwa. Do zespołu księgarni trafia Laura, jej całkowite przeciwieństwo. Podobno przeciwieństwa się przyciągają, tylko,że w tym przypadku przyciąganie jest jednostronne. W pewnym momencie przeobraża się wręcz w obsesję, której finał może być tragiczny. To jedna z książek, przez którą pomimo niezbyt wartkiej akcji się płynie. Czy to z ciekawości, bo już w prologu otrzymujemy informacje,że Laura zniknęła i to właśnie z winy Pluskwy, czy tak zwyczajnie, bo po prostu powieść wciąga. Narracja prowadzona jest przez dwie bohaterki na przemiennie. Autorka w świetny i dokładny sposób opisuje ich portrety psychologiczne, powoli odsłaniając traumatyczne przeżycia z przeszłości. Należy dodać,że w końcowym rozrachunku więcej jest tu Pluskwy i jej mroczności, takiego lepkiego, gęstego i niepokojącego charakteru. Natomiast Laura, uśmiechnięta na co dzień, zjednująca sobie w sposób naturalny ludzi, mierzy się z traumą, tragedią jaka wydarzyła się lata temu przez którą straciła najważniejszą osobę w swoim życiu. Trwa w niejakim stuporze, utkwiła w pewnym punkcie, a jej słaba psychika woli wypierać pewne fakty aniżeli je przeanalizować. Podoba mi się klimat księgarni - chyba każda książkara będzie zadowolona - i przedstawienie dwóch tak różnych osobowości. Czy takiego zakończenia się spodziewałam? Hmm...raczej nie i chyba tak do końca nie jestem z niego zadowolona, jednak całościowo powieść jest warta uwagi, chodźby przez wzgląd na swój niepowtarzalny i inny klimat.

"Inne dziewczyny czuły do mnie odrazę, kiedy dowiadywały się, że czytam książki, w których kobiety są porywane, mordowane i ćwiartowane. Wiedziały że jestem inna (...)" W tej książce nic nie jest oczywiste. Oprócz jednego. Obsesji. Ta niewątpliwie gra tu pierwsze skrzypce. Sieje zamęt i niepewność. Przyspiesza bicie serca. Wywołuje ciarki na plecach. Powoduje, że nic tu nie jest takie, jakby się mogło wydawać. Że w każdej chwili, może coś się wydarzyć. A to jest więcej niż pewne... Pluskwa i Laura to dwie główne bohaterki książki "Śmierć między wierszami" Alice Slater. Dwie księgarki. Dwa przeciwieństwa. Pluskwa jest kobietą, którą fascynuje śmierć. Mogłaby o niej mówić, czytać i słuchać bez końca. Brutalne morderstwa, krwawe egzekucje, makabry interesowały ją niemal od zawsze. Przez to często odstawała od rówieśników i zwykle spędzała czas w towarzystwie ukochanych książek. Dzięki nim nie czuła się samotna. Praca w księgarni zapewnia jej dostęp do najpopularniejszych, najbardziej mrocznych lektur. Zamyka się w ich świecie. Zatraca się w nich. Uwielbia true crime co zresztą nieustannie pokazuje i akcentuje. Kiedy pewnego dnia do księgarni przychodzi Laura, Pluskwa nie kryje swojej fascynacji nową koleżanką. Chociaż są tak bardzo od siebie różne, to czuje, że w Laurze będzie miała bratnią duszę, wszak obie kochają książki i obie pracują w tej samej księgarni. Laura jednak nie podziela entuzjzmu Pluskwy. Stroni od niej. Trzyma ją na dystans. I ta jej niedostępność, ta nieufność sprawia, że Pluskwa jeszcze bardziej stara się ją poznać. Niemal z butami wchodzi do jej świata, by jak najwięcej się o niej dowiedzieć. Nie cofnie się przed niczym. Wkrótce udaje jej się odkryć tragedię, jaka dotknęła rodzinę Laury. Od tej pory nic już nie jest takie samo. Chora chęć poznania nowej koleżanki przeradza się w obsesję. Obsesję, która będzie miała swoje skutki w przyszłości... Och! "Śmierć między wierszami" przerosła moje najśmielsze oczekiwania. Niemal z każdą przewróconą stroną, czułam dreszcz emocji przebiegajacy wzdłuż kręgosłupa. Ta książka dopracowana jest w każdym calu. Mimo iż podkreślona żartem - sieje zamęt i niepewność. Motyw śmierci, true crime, ciekawość, dążenie do poznania drugiej osoby, obsesja - podsycają jej wydźwięk. Autorka na każdym kroku trzyma w napięciu i zaskakuje. Jest mrocznie, jest nieprzewidywalnie. I tego właśnie szukam w książkach tego gatunku. Nieustannie wylewających się emocji i niepewności. Alice stała na wysokości zadania! Daje historię, która toczy się wśród księgarnianych półek, historię dwóch kobiet, przemierzając najmroczniejsze zakamarki ich dusz. Polecam