3W1 WIEDŹMIN ROZDROŻE KRUKÓW + SEZON BURZ + SZPONY I KŁY -SAPKOWSKI ANDRZEJ - Andrzej Sapkowski

Wiedźmin 8 - Sezon burz
Oto nowy Sapkowski i nowy wiedźmin. Mistrz polskiej fantastyki znowu zaskakuje. ,,Sezon burz" nie opowiada bowiem o młodzieńczych latach białowłosego zabójcy potworów ani o jego losach po śmierci/nieśmierci kończącej ostatni tom sagi. ,,Nigdy nie mów nigdy!" W powieści pojawiają się osoby doskonale czytelnikom znane, jak wierny druh Geralta - bard i poeta Jaskier - oraz jego ukochana, zwodnicza czarodziejka Yennefer, ale na scenę wkraczają też dosłownie i w przenośni postaci z zupełnie innych bajek. Ludzie, nieludzie i magiczną sztuką wyhodowane bestie. Opowieść zaczyna się wedle reguł gatunku: od trzęsienia ziemi, a potem napięcie rośnie. Wiedźmin stacza morderczą walkę z drapieżnikiem, który żyje tylko po to, żeby zabijać, wdaje się w bójkę z rosłymi, niezbyt sympatycznymi strażniczkami miejskimi, staje przed sądem, traci swe słynne miecze i przeżywa burzliwy romans z rudowłosą pięknością, zwaną Koral. A w tle toczą...



Wiedźmin 9 - Szpony i kły
No tak. Trzydzieści lat. Wiedźmin do wynajęcia za trzy tysiące orenów. Gdy pojawił się w Wyzimie, w karczmie Pod Lisem nie był młodzieniaszkiem. Pobielałe włosy, szrama na twarzy i ten charakterystyczny, paskudny uśmiech.
Zaczął od górnego C: trzech oprychów, potem strzyga i kolejne stwory ludzkie bądź nieludzkie niegodne żyć w świecie, który został nam dany.
A potem Biały Wilk poszedł własną drogą. Ciernistą, tak bym to ujął, ale cóż, każdy uczy się na błędach. Gdzieś w oddali łypie do mnie znacząco Hollywood, ale na razie cieszmy się tym, co wyłowiła z wiedźmińskiego konkursu Nowa Fantastyka i superNOWA: jedenaście opowieści zainspirowanych losami Geralta oraz jego przyjaciółek i kamratów.
Czytałem je z uwagą, nie ingerując. Są wśród uczestników konkursu na trzydziestkę wiedźmina ludzie bardzo utalentowani. Wkrótce stworzą własne światy bądź zanegują istniejące. Nie straćmy ich z oczu!
Co w środku? Opowiadania:
Marcin Zwierzchowski DZIEDZICTWO BIAŁEGO WILKA (przedmowa)
Piotr Jedliński KRES CUDÓW (zwycięskie opowiadanie)
Beatrycze Nowicka KREW NA ŚNIEGU. Apokryf Koral
Sobiesław Kolanowski IRONIA LOSU
Nadia Gasik CO DWIE GŁOWY
Katarzyna Gielicz SKALA POWINNOŚCI
Barbara Szeląg BEZ WZAJEMNOŚCI
Przemysław Gul LEKCJA SAMOTNOŚCI
Tomasz Zliczewski NIE BĘDZIE ŚLADU
Andrzej W. Sawicki DZIEWCZYNA, KTÓRA NIGDY NIE PŁAKAŁA
Michał Smyk BALLADA O KWIATUSZKU
Jacek Wróbel SZPONY I KŁY




Wiedźmin. Rozdroże Kruków
Oto słowa Proroka: zaprawdę powiadam wam, że nastanie chaos w wielu miejscach i ogień często będzie wybuchał. Słońce rozjaśni się w nocy, a księżyc w ciągu dnia, gwiazdy zaś zaczną spadać. Krew będzie ciec z drzewa, a kamień wyda głos. Dzikie bestie będą atakować, a niewiasty brzemienne będą rodzić potwory. I oto sprawdziło się proroctwo i oczom naszym stało się ono widome: niewiasty porodziły potwory. Wiedźmini są tymi potworami, heroldami chaosu i zguby. Anonim, Monstrum albo wiedźmina opisanie