Kot Kmiot T.2 Bagniste kulki rumowe i totalna.. - Sophie Souid, Thomas Hjorthaab

Kolejna porcja przygód najbardziej obrzydliwego kota na świecie. W kuluarach kociego społeczeństwa mówi się nawet, że wiele kotów odcina się od Kmiota. Taki Pusheen twierdzi, że go nie zna (choć paparazzi przyłapali ich na wspólnych wakacjach). Garfield nic na jego temat nie mówi (trudno wyrażać opinie, mając buzię pełną lazanii). W każdym razie znajomość z Kmiotem to obciążenie i nie do końca powód do dumy. Ale nasz niezbyt słodki kot nic sobie z tego nie robi. Domaga się "skomiksowania" swoich kolejnych przygód i cel osiąga. Dzięki temu kolejne dzieci moją poznać jego nie do końca smaczne i sympatyczne przygody, na które reakcje mogą być dwie - zniesmaczenie albo rozbawienie. Jeśli nasza pociecha lubi momentami klozetowy humor, to przygody Kmiota powinny przypaść jej do gustu. Może nawet się okazać, że polubi ona głównego bohatera, który tak mocno odstaje wizerunkowo od innych kocich postaci obecnych w komiksach. Podsumowując: fani Kmiota powinni być zadowoleni z kontynuacji jego przygód.

"Kot Kmiot 2" to kontynuacja przygód niesfornego kociaka, knującego swe niecne intrygi na niczego niepodejrzewających właścicielach. Tym razem jednak musi uruchomić swą szlachetniejszą stronę, bowiem nastoletni Sivert jest dręczony w szkole - a przecież tylko Kmiot może się wyżywać na swoich ludziach! Nowa misja Kmiota i jego niezawodnej bandy to ponownie dawka nietuzinkowego, czarnego humoru. Pomysły na zagładę właścicieli zdecydowanie należą do wyjątkowo oryginalnych, ten styl narracji kojarzy mi się z klasycznymi animacjami znanymi z Cartoon Network, jak np. Pinky i Mózg Kmiot to świetny antybohater. Pozornie skupiony na swojej zemście i mrocznych zamiarach, ale jednocześnie z uzasadnionymi motywacjami, dającymi do myślenia oraz miękkim sercem, gdy trzeba stanąć w obronie rodziny - nawet takiej, która solidnie zalazła mu za skórę! Pogrążony w goryczy kot okazuje się być lojalnym towarzyszem, walczącym do upadłego o najbliższych, co dodaje mu ciekawej głębi charakteru i niejednoznaczności. Stosunkowo niewielka objętość książki zawiera w sobie sporo treści opatrzonych nieodłącznie uzupełniającymi fabułę ilustracjami. Przerysowany, momentami wręcz karykaturalny styl graficzny znakomicie oddaje poczucie humoru i kolejne gagi sytuacje. Przy drugim tomie miałam równie dużo frajdy, co przy pierwszym. Działo się sporo, było wesoło i ciekawie. Kmiot z pewnością podbije serce zarówno młodszych, jak i starszych czytelników - ja serdecznie polecam go poznać