Cienie eteru - Nikoletta Grams

Charles Miller zmaga się z traumą po tragicznej śmierci ukochanej. Zapalnikiem do wyjścia z marazmu staje się sprawa zamordowanej córki milionera, gdzie sprawca zmusza Charlesa do zmierzenia się z przeszłością Jest to ciekawy debiut, który w przesyconej ciężkim klimatem historii, zaprasza czytelnika do zmierzenia się z demonami przeszłości głównego bohatera. Charles ma w sobie sporo z "typowego" w książkach i filmach przedstawiciela zawodu, mierzącego się z bolesnym wydarzeniem. Pije na umór, tworzy mury, jest szorstki w obyciu, a jednocześnie zdeterminowany, gdy już zaangażuje się w sprawę. Z drugiej strony intryguje w nim wątek zapomnianej przeszłości w dość sporym wycinku, zmagania z niejasnościami dotyczącymi własnej tożsamości dodają mu sporo intrygującego szlifu Fabuła to jednoczesna pogoń za seryjniakiem oraz za tym, co kryje się w zapomnieniu Millera. Wątek zbrodni ma intrygujący element tajemniczych symboli, które wzbudzały emocjonujące zainteresowanie tym, co oznaczają dla sprawcy. Dodatkowo podrzucane listy policjantowi pogłębiają napięcie, spójnie zmierzając do finalnych odpowiedzi. W pewnym momencie miałam swoje podejrzenia co do tego, jakie będzie rozwiązanie tej historii i nie pomyliłam się, natomiast i tak czytało mi się te książkę błyskawicznie, z zaciekawieniem śledziłam kolejne etapy śledcze Autorka mocno stawia na opisy przeżyć wewnętrznych głównego bohatera oraz na szczegółowe przystanięcia również w mniej kluczowych scenach. To akurat troszkę mniej mi przypadło do gustu, bowiem najciekawiej mi się czytało to, co bezpośrednio pchało akcję do przodu, przemyśleń Charlesa było w pewnym momencie dla mnie kapkę za dużo i nieco zaburzały mi dynamikę opowieści. Ale to już bardziej moje preferencje, bo oczywiście wielu osobom taki format się spodoba Podsumowując: to naprawdę niezły debiut, który ukazuje potencjał twórczy autorki. Historia jest ciekawa oraz napisana przystępnym językiem, warto ją poznać, jeśli lubicie poznawać obiecujących debiutantów. Na pewno będę śledzić dalsze kroki na literackiej ścieżce pani Nikoletty i życzę dużo weny do kolejnych książek