I See London - Chanel Cleeton, Izabela Żukowska

Nowe życie Amerykańskiej nastolatki w Londynie

Piętnastoletnia Maggie Carpenter zdecydowała się na radykalną zmianę w swoim życiu i zrezygnowała ze spokojnego życia w Karolinie Południowej. Za sprawą stypendium, zaczyna edukację w prestiżowej szkole International School w Londynie, mającej w swoich szeregach dzieci z zamożnych i wpływowych rodzin.

Maggie zaprzyjaźnia się z pełnym uroku dwudziestolatkiem Hugh, a jej marzenia o ekscytującym życiu zaczynają się spełniać. Odwiedza luksusowe kluby, jeździ super szybkim ferrari i nosi kosztowne sukienki.

Jednak pojawia się nowa postać - Samir Khouri, który jest niesamowicie bogaty i Maggie ciężko jest o nim zapomnieć. Wzbudza w niej zainteresowanie tym, że jasno mówi, że nie jest zainteresowany poważnym związkiem. Maggie jest nim zafascynowana, choć wie, że rodzice od lat planują dla niego przyszłość. Mimo tego, Maggie nie jest w stanie mu się oprzeć.

Maggie jest rozdarta między dwoma światami. W błyskawicznym tempie zmieniającym się Londynie, nie ma miejsca na pewność.

Kim jest Chanel Cleeton?

CHANEL CLEETON to autorka bestsellerowych powieści z list "New York Times" i "USA Today", takich jak Next Year in Havana, When We Left Cuba, The Last Train to Key West czy The Most Beautiful Girl in Cuba. Dorastała na Florydzie, słuchając rodzinnych opowieści o migracji z Kuby. Zainteresowanie historią i polityką Chanel Cleeton rozbudowywała podczas długiego pobytu w Anglii. Ukończyła studia licencjackie z zakresu stosunków międzynarodowych na Richmond, American International University in London oraz studia magisterskie z politologii na London School of Economics & Political Science. Ma też dyplom z prawa z University of South Carolina School of Law.

Glimps z książki

Przyglądałam się pokojowi.

- Idziesz?

Spoglądałam na chłopaka, który leżał w łóżku. Głos miał senny, a pościel lekko zmiętą, odsłaniała jego nagie ciało. Przez moment podziwiałam jego ciało.

- Tak. Wszystko jest ok. - Przechyliłam się, zafundowałam mu lekkie pocałunek, chciałam jednak wrócić do łóżka. Powstrzymałam się jednak. Powiedziałam cicho: "Do zobaczenia w przyszłym roku szkolnym," i wzięłam swoje buty.

Podążyłam w kierunku wyjścia. W drzwiach zastanawiałam się, jakim cudem w piątkowe wieczory, kiedy powinnam się uczyć, urywam z pokoju chłopaka.

Zastanawiałam się, czy to przez komisję rekrutacyjną z Harvardu.