Piaskowa góra w.2022 - Joanna Bator

Nie wiem, jak to się stało, że dopiero teraz sięgnęłam po Joannę Bator. Mam wrażenie, że powinna była pojawić się w moim życiu dużo wcześniej, bo to dokładnie ten typ opowieści, który zostaje na dłużej. Po moim doświadczeniu muszę powiedzieć, że „Piaskowa Góra” to nie jest książka, którą połkniesz w jeden wieczór. To raczej powolna wędrówka przez życie kobiet (i mężczyzn) z wielkiej płyty. Co tu mówić, styl Joanny Bator jest… specyficzny. I mówię to z pełną czułością. To nie są klasyczne dialogi, nie ma podziału na „rozmowę” i „akcję”. Wszystko się miesza: wspomnienia z marzeniami, opowieści jednej bohaterki z myślami drugiej. Narracja jest nielinearna, ale bardzo organiczna, tak jakby ktoś siedział przy tobie i opowiadał historię swojego życia, przeskakując z tematu na temat, jak to się dzieje przy herbacie z kimś, kogo zna się od zawsze. Czasem miałam wrażenie, że gubię się w tych wszystkich imionach, kuzynkach, sąsiadkach, dawnych chłopakach. Ale jednocześnie czułam, że każdy z tych bohaterów jest po coś i że Bator ma do nich wszystkich czułość. Dla mnie to książka przede wszystkim o kobietach. Już wiem, że nie poprzestanę na jednym tomie!