Co nas nie zabije - Scott Wim Hof przedmowa Carney

Książka uświadamia, że współczesny człowiek, poprzez ciągłe dążenie do wygody i komfortu, paradoksalnie osłabia swój organizm, nie narażając go na sytuacje stresowe, które z kolei umożliwiają adaptację do zmieniającego się otoczenia. Książka może dać wiele do myślenia zaciekłym sceptykom i osobom karmionym licznymi mitami w zakresie zdrowia i chorowania, ponieważ napisał ją sceptyk z krwi i kości, który sam był wyznawcą owych mitów, ale jednak na własnej skórze przekonał się jak bardzo się mylił. Bardzo podoba mi się, że autor, chcąc udowodnić światu, że metody Wima Hofa są kłamstwem, sam wziął udział w jego szkoleniu, zamiast opisać swoje "argumenty" na podstawie obserwacji innych osób i obowiązujących mitów. Ponadto na szczególną uwagę zasługują fizjologiczne wyjaśnienia pewnych procesów, które dzieją się w ludzkim organizmie podczas wykonywania, na pozór abstrakcyjnych, aktywności, takich jak np. wejście w samych szortach na Kilimandżaro czy na Śnieżkę albo "po prostu" wejście do lodowatej wody. Scott poszukuje wzmianek i badań w zakresie ludzkiej odporności w obliczu trudnych warunków atmosferycznych, które towarzyszyły najstarszym przodkom współczesnego, wygodnego człowieka. Analizując różne prace, m.in. antropologów, docieka i drąży temat, zastanawiając się, jak możliwe było przetrwanie w ówczesnych warunkach pogodowych. Podoba mi się, że mimo "zapobiegawczycu środków ostrożności" w postaci tekstów Scotta typu "najpierw skonsultuj to z lekarzem", autor pisze prosto z mostu, sugerując, żeby sprawdzać swój organizm, np. poprzez "danie nura do lodowatej wody, zamiast powolnego zanurzania się w niej".  Ponadto szczerze mówi o ewentualnych skutkach ubocznych niektórych przedstawianych metod, takich jak omdlenia czy upadek z powodu utraty przytomności. Mimo tego, świadomy i uważny czytelnik w głębi czuje, że nic mu nie grozi. Scott przejrzyście i w dużym skrócie zebrał w jednym miejscu poszczególne elementy, które wspólnie mogą być wsparciem dla organizmu, takie jak oddychanie, medytacja wizualna czy ćwiczenia fizyczne na wstrzymanym oddechu. Zdecydowanie nie jest to książka do przeczytania "jednym tchem", przynajmniej dla mnie. Bynajmniej nie chodzi o to, że nie wciąga, ale liczne informacje naukowe, opisy eksperymentów, czy po prostu trudne słowa, skłaniają do dłuższej refleksji na większości stron. Specyficzne poczucie humoru i pozytywne podejście do życia Wima Hofa dodatkowo podnoszą walory książki. Bardzo polecam.