Pamiętnik mojej siostry - Anne Loreth White

Pod górską kaplicą zostają odnalezione ludzkie szczątki, które prawdopodobnie mogą być powiązane z zaginięciem sprzed lat młodej Annalise. Jane Munro, borykająca się z własnymi problemami osobistymi, rzuca się w wir pracy, by rozwikłać zagadkę. A pewna grupa dawnych przyjaciół jest coraz bardziej przerażona wychodzącymi na jaw faktami, które mogą zaważyć na złożonej przed laty przysiędze... Uwielbiam thrillery psychologiczne, które w tak zmyślny sposób grają na moich emocjach, domysłach i podejrzeniach. Autorka po raz kolejny zaprosiła w niezwykle rozbudowaną intrygę, w której elementy zbrodniczej układanki to zaawansowane i nieoczywiste wyzwanie, przynoszące nietuzinkową, czytelniczą satysfakcję po poznaniu odpowiedzi. Fabuła prowadzona jest wielotorowo. Oczami zarówno naszej detektyw Munro, jak i wielu innych zamieszanych w sprawę postaci, poznajemy przeszłe i teraźniejsze zdarzenia, usiłując wyłuskać z nich przebieg zdarzeń. Autorka sprytnie wodzi za nos, podrzucając pozornie oczywiste tropy, aby w późniejszym czasie przewrotnie z nich skorzystać, ukazując je w zupełnie nowym kontekście i rujnując tworzone teorie. Dodatkowo bardzo ciekawie i wnikliwie ukazane procesy śledcze oraz antropologiczne fascynują swoim przebiegiem, jednocześnie zachowując pragmatyczną naturalność. White potrafi nieźle zagrać na uczuciach, których tu nie brakuje. Przeżywamy wielokrotnie z bohaterami ich cierpienie, tęsknotę, strach czy wyrzuty sumienia, a każda emocja jest wymalowana na autentycznie wykreowanych obliczach. Twarze i osobowości rysują się wyraźnie przed oczami w iście filmowym oddziaływaniu na wyobraźnię. To jedna z tych książek, gdzie nieustannie zwraca się uwagę na każdy szczegół, słowo rzucone w dialogu czy inicjały nazwisk, poszukując rozwiazania, zanim poda nam je autorka... A i tak jesteśmy zaskoczeni ostatecznym finałem, bowiem Loreth Anne White świetnie radzi sobie w budowaniu napięcia aż do pełnego zwrotów akcji zakończenia. Czytałam z wciąż rosnącym zaangażowaniem i przyjemnością. Polecam! 🔥

Zaginięcie bliskiego to rodzaj bólu, który nigdy się nie kończy. Bez odpowiedniego domknięcia trudno o żałobę, zwłaszcza gdy gdzieś tam tli się jeszcze iskierka nadziei na odnalezienie. Czasem bezsensowna, czasem ledwie widoczna, ale zawsze obecna na dnie serca. Loreth Anne White jest dobrze znana polskim czytelnikom. Jej książki „Dziennik pokojówki”, „Sekret pacjentki” czy „Nasze idealne małżeństwo” zyskały już grono fanów. A teraz powraca z kolejną powieścią, która nie tylko zaspokoi wymagania jej wielbicieli, ale i, miejmy nadzieję, sprawi, że jej twórczość pokocha jeszcze więcej osób. „Pamiętnik mojej siostry” to lektura, która wymaga skupienia, chociażby z uwagi na mnogość postaci, a jednak jest to wynagrodzone czytelnikowi w najlepszy z możliwych sposobów – gdy odłoży się lekturę poczuje się pełną satysfakcję z przebiegu fabuły, pomysłów Autorki i głębi psychologicznej tu zawartej. Autorka zgrabnie przeplata tu przeszłość z teraźniejszością, tworząc dwie linie czasowe, które stopniowo zapełniają kolejne luki fabuły, tworząc intrygującą układankę. Tu pytanie o sprawcę nie jest najważniejsze, bardziej istotne jest ukazanie tego, jak przeszłość wpływa na ludzi, ich teraźniejszość, dotychczasowe wybory, tworząc ciekawą warstwę psychologiczną. Zimny klimat gór dodaje powieści odpowiedniego klimatu, a emocje bohaterów go dopełniają. To ciekawa i warta przeczytania powieść, pozostawiająca czytelnika z refleksją na długo po jej ukończeniu.