Kakao w czwartki - Michiko Aoyama

Gdyby tak raz w tygodniu usiąść w niezwykle klimatycznym miejscu i zamówić filiżankę gorącego kakao? Gdyby zostawić kłopoty dnia codziennego, myślenie o potem i zająć się tym co tu i teraz, celebrując małe przyjemności? Gdyby, może niekoniecznie słowami mówionymi, ale tymi pisanymi wyrazić to co się czuje aby już nie tracić czasu na bezsensowne i samotne życie? Gdyby zostawić to co doskonale znane, przez co nie mamy czasu dla najbliższych i zająć się normalnymi domowymi sprawami? Gdyby robić to co się czuje, ufając własnemu instynktowi nie zważając na przytyki innych podążając w sobie tylko wiadomym kierunku? Gdyby zatrzymać się na moment, maleńką chwilkę i spojrzeć "bardziej" na osobę, która właśnie się do nas uśmiecha? Uwielbiam kojącą energię płynącą z literatury japońskiej. To ich dotykanie rzeczywistości, otwieranie oczów na zwykłą codzienność pokazując przy tym coś o czym się nie myśli... Bo czy zastanawiacie się co myślą, z czym się zmagają, jakie życie prowadzą ci których mijamy w każdym możliwym miejscu? To jak splatają się ludzkie losy jest niesamowite, niby się nie znamy, a jednak...ktoś kiedyś miał, ma lub będzie miał wpływ na inne życie w jakiś mniej lub bardziej znaczący sposób. Tak jak w książce, nasze losy nieustannie się przecinają. Dla relaksu, do refleksji idealnie na jesienne wieczory. Piękna, inna i godna uwagi. Warto także dodać,że jest powieścią krótką i z większą czcionką.

Michiko Aoyama ponownie zachwyca i funduje zafascynowanym czytelnikom iście sensualną, niespieszną i niebywale refleksyjną podróż, w czasie której otrzymują oni niepowtarzalną możliwość obserwacji skomplikowanego procesu budowania relacji, poznawania samego siebie, a nawet spełniania marzeń. Przyglądanie się, jak ludzie połączeni z niezwykłą, symboliczną, otulającą kawiarnią, powoli zbliżają się do siebie, pokonują własne demony, a także wyciągają wnioski z popełnionych błędów, staje się wyjątkowym doświadczeniem, które angażuje niemal wszystkie zmysły, a na dodatek nakazuje nam się zatrzymać i spojrzeć na własny los z szerszej perspektywy. Do szczęścia i spełnienia czasem wystarczy tak niewiele, człowiek, będący swoistym azylem, lekiem na całe zło. Nie liczą się rzeczy materialne, tylko chwila obecna i relacje, jakie łączą nas z innymi, i utalentowana Autorka zaprezentowała to w naprawdę piękny, zmysłowy i troskliwy sposób! Krocząc po stronnicach tej niespiesznej, onirycznej historii, wielokrotnie doświadczyłam absolutnego zachwytu. Pióro Autorki wyróżnia się poetyckim, nadzwyczaj sugestywnym stylem, dlatego wszelkie opisy rozpalają zmysły, trafiają wprost do serca. Tak, to jedna z tych klimatycznych, otulających, sensualnych opowieści, jakie chłonie się całym sobą, każdą cząstką. Droga do poznania prawdziwego sensu naszej egzystencji niekiedy bywa wyboista, a czasem wystarczy tylko zatrzymać się, usiąść w przytulnej kawiarni i popaść w zadumę nad kubkiem gorącego kakao… „Kakao w czwartki” jest przepiękną, niespieszną, otumaniającą japońską historią o ludzkiej egzystencji, doświadczaniu i spełnianiu marzeń, lecz to także oniryczna, pełna czułych gestów i ciepłych słów opowieść o dojrzałej miłości i harmonii, tak bardzo przez wszystkich w życiu upragnionych. Michiko Aoyama funduje czytelnikom niezapomnianą, odurzającą podróż na pograniczu jawy i snu, która przyniesie błogi relaks, zadumę, ale i nadzieję. Idealna do czytania pod kocykiem z kubkiem rozgrzewającego, aromatycznego ulubionego napoju! Polecam całym sercem!

Niewielka kawiarnia przyciąga stęsknionych spokoju i odnalezienie drogi w codziennym zagubieniu. Czasem kubek kakao, dobre słowo i miejsce, do którego chce się wracać wystarczą, by odmienić życie... To kolejna książka, która utwierdziła mnie w przekonaniu, że tytuły autorów i autorek z Azji mają w sobie niezwykłą i niepowtarzalną magię tkania codzienności. Najprostsze gesty, trafne słowa, drobne radości, czy przypadkowe spotkanie stają się punktem zwrotnym dla przewartościowania życia bohaterów. Okazuje się, że tak naprawdę nie potrzeba fajerwerków, a drobnego zapalnika, by zacząć działać. Bardzo spodobała mi konstrukcja książki, która startuje w kawiarni od tytułowego kubka kakao, a nastepnie w swoistym literackim "gorącym ziemniaku" przeskakuje od jednego do drugiego bohatera w kolejnych, krótkich, acz pełnych treści rozdziałach. Postać, która w danej opowieści jest przyczynkiem do refleksji dla głównego bohatera historii, w kolejnym rozdziale sama staje się wiodąca i w pewnym momencie natrafia na kolejną. Dzięki temu całość cały czas się zazębia, a nawet, gdy poszczególni bohaterowie się nie znają, to w nieoczekiwany sposób ich życia na siebie oddziałują, tworząc mikroświat tej książki, z centrum w małej, urokliwej kawiarence. W tym miejscu jest również klamra poczatku i końca, bowiem w bardzo wymowny sposób nasza podróż zaczyna i kończy się w podobnym momencie. Niesamowitą zdolnością autorki jest stworzenie tak skądinąd krótkiej książki (nie ma nawet 200 stron) i zamieszczenia tak wielu opowieści, w których wcale nie mamy poczucia niedosytu. Ulotne wyrywki są wystarczające, by się zbliżyć i czerpać z przekazu każdej historii. Nie sposób zliczyć, ile ciepła, ukojenia i dobrych odczuć przynosi lektura. Pięknie kreowany język i mądrość w prostocie i bezpośredniości pozostawiają z wieloma przemyśleniami, a każdy rozdział otula, niczym ciepły koc i kubek gorącego kakao 😊 Jestem pod wrażeniem! Czułam wzruszenie, tkliwość i serdeczność. To książka, do której chce się wracać. Gorąco polecam 🩷