Zmorowisko - Kamil Piechura

Twórczość nowo poznawanych pisarzy z literackiego gatunku, którego darzę ogromną sympatią, a jest, nim kryminologia zawsze stworzona przez tajemniczy świat, który wciąga do odkrywania go w mocniejszym stopniu lub w mniejszym. Zależy od tego, czy tocząca się akcja była opisana z wyczuciem do budowania występującym w tym kryminale wszystkich bohaterów. Kryminały na ogół sprawiają, że kiedy tematyka została, trafnie dopasowana to czyta, się je, dobrze, z tym że wszystko zależy wówczas od rozwoju toczącego się przebiegu zdarzeń, czy zawiało od niego powiewem strachu od samego początku, czy jednak nieco później. Zastanawiałam się podczas czytania tego kryminału pt.''Zmorowisko'' czy autor Pan Kamil Piechura mnie zaskoczy, a czym nie. Nie jest to przyjemny widok, kiedy spogląda się z różnymi uczuciami emocjonalnymi na młodych ludzi, którzy zostali pozbawienia życia chcących skorzystać z niego, odpocząć sobie od codzienności podczas weekendu. Nigdy nie sądziłam, że można, tak w brutalny sposób zabić młodych ludzi zacierając po sobie ślady, ale czy one były dobrze zaznaczone, czy jednak nie o tym, tylko wie policja i osoby pomagające rozwikłać tę niełatwą kryminalną zagadkę. Z czasem odnosiłam takie wrażenie, że autor w niektórych momentach pozostawia czytelnika samego sobie, aby domyślił się, kto odpowiada za dokonane zbrodnie. Pomimo prowadzonej ciekawej narracji dialogowej czułam, że czasami gubię się, w co poniektórych wątkach. Nadaje smaku temu kryminałowi wątek Maksa i Beniamina, bo, pomimo że prowadzą kanał o miejscach nawiedzanych przez duchy i tworzą w nim nastrój mroczny, że sama chwilami miałam co do nich wątpliwości, czy pasuje do nich zainteresowania związanego z udowodnieniem prawdziwości istnienia duchów. Jeśli chodzi, o podkomisarz Lidię Ewert to podobała mi się u niej pracowitość, miała w sobie to coś, co wyróżnia je pozytywne podejście do wykonywanej pracy, potrafi nie tylko analizować, nie brak jej poczucia humoru, przede wszystkim szybkie działanie to jej domena. Książki tej nie czytało mi się szybko. Pan Kamil Piechura starał się opisać przebieg wydarzenia sprzed lat i ze współczesności czy się udało mu sprostać i zainteresować ich historią, aby na wynikło z nich rozwiązanie, czy jednak zaskoczy, innym rozwiązaniem tego należy, dowiedzieć czytając ten kryminał.

W miasteczku nieopodal Krakowa rozgrywa się makabra, w której ginie grupa studentów. Podkomisarz Lidia Ewert szybko typuje sprawcę, który zdążył w międzyczasie zapaść się pod ziemię, a poszukiwania stoją w miejscu. Jakiś czas później tajemnicę Czarnego Domu chcą zbadać Maks i Beniamin - twórcy kanału poświęconego nawiedzonym miejscom... Ta książka zaskakuje na wielu obszarach. Gatunkowo, bo nie byłam pewna, na ile tu ostatecznie spodziewać się kryminału, thrillera, a na ile grozy. Konstrukcyjnie, bowiem samo śledztwo i perspektywa policji wybrzmiewają najbardziej na wstępie i finale, a w całym rozwinięciu pierwsze skrzypce gra ekipa od nagrań. A i fabularnie, bo mnogość wątków i ich ostateczne połączenie jest kompletnie nieoczekiwane! Z dużym zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów, przeskakując między różnymi perspektywami oraz śledząc wstawki z tajemniczego dziennika sprzed lat. Niby od poczatku czuć tu echo zbrodni, ale autor bardzo sprytnie najlepsze karty zostawia na koniec, nie pozwalając jednoznacznie stwierdzić, w jakim kierunku podaży całość i kto tu tak naprawdę pociąga za krwawe sznurki. Muszę przyznać, że byłam bardzo zaskoczona finalnymi odpowiedziami. Jedynie sam finał mógłby być pociągnięty kapkę dłużej, bo troszkę za szybko w moim odczuciu się kończy po kulminacji i pozostawia z małym niedosytem po tak długo budowanym napięciu. Niezłą rolę odkrywa tu klimat opowieści. Mroczne ściany budynku z niepokojącą przeszłością, dziwne dźwięki, rozedrgane światła i przede wszystkim postaci popadające w tym wszystkim w narastający obłęd - znakomicie to współgra i tworzy aurę przyprawiającą o ciarki na plecach. Oceniam to jako bardzo dobry thriller z interesującym pomysłem i niezłym warsztatem. Mogę śmiało polecić fanom gatunku, a sama na pewno jeszcze chętnie poznam inne tytuły autora 😊