Tańczmy, ciemność płonie - Cyryl Sone

W Dunli dochodzi do śmierci młodej kobiety, której ciało zostaje odnalezione w drastycznych okolicznościach. Początkowo bagatelizowana sprawa nabiera rozpędu, gdy znajdują się kolejne ofiary, a całość łączy się w przerażającą prawdę. Nikodem Rand w prywatnym dochodzeniu trafia na trop niepokojącej sekty... Finał cyklu "Prawo Dunli" zdecydowanie podejmuje rękawice poprzednich tomów i godnie wieńczy trylogię porywającym, mrocznym śledztwem i wyjątkowo niebezpiecznym wyzwaniem. Dunla przyciąga zbrodnię i zło, a tym razem szczególnie silnie oddziałuje jej niepokojący magnetyzm. Trup ściele się gęsto, fabuła obfituje w kolejne zbrodnie i sprytne zagrania, gdy potencjalni winni stają się ofiarami. Obserwując z wielu perspektyw śledztwo, zarówno kroki oficjalnych służb, jak i Nikodema w duecie z Leą, otrzymujemy wnikliwy i gleboki wgląd w walkę z czasem, sukcesy i potknięcia oraz coraz jaśniej rysujace się motywacje przestępstw. Akcja z każdą stroną nabiera tempa, aby wybuchnąć adrenaliną w emocjonującej finale i dać zasłużone zamknięcie Niko i pozostałym. Nie trafiam często na motyw sekt w książkach, a tu zdecydowanie był poprowadzony w przemyślany i ciekawy sposób. Ukazany tu kult "Rogatego Bóstwa" mrozi krew w żyłach swoimi działaniami i zdecydowanie dodaje niepowtarzalnego, wręcz mrocznie eterycznego klimatu. Jak zawsze w tej trylogii, nie tylko sprawa kryminalna, ale i to, co dzieje się w sferze wewnętrznej bohaterów, ma tu ogromne znaczenie. Pojedyncze dialogi urastają do rangi swoistych filozoficzno-życiowych rozważań, myśli mają ogromną głębię, a refleksje postaci udzielają się przy czytaniu. Widać w tym zabiegu dbałość o rozwój postaci, wpływ zdarzeń na nie i kolejne ścieżki, na które prowadzą ich decyzje. Ponadto jest to ciekawy i społecznie głos, który ukazuje szereg kwestii i problemów, jak wspomniane działalności sekt, uzależnienia, zaniedbania w pracy służb czy problemy psychiczne. Czytałam z zaintrygowaniem do samego końca i z dużą frajdą spędziłam czas zarówno z tym tomem, jak i całą serią. Nietuzinkowe śledztwa, niepokorny główny bohater, świetna narracja. Polecam!

Do tej pory w Dunli, małym powiatowym miasteczku wydarzyło się naprawdę dużo. Za dużo jak na tak małą i hermetyczną społeczność. Wydaje się jednak, że to miejsce przyciąga problemy i to nie byle jakie. Młoda kobieta zostaje znaleziona martwa, wszystko wskazuje na to, że nikt poza nią samą nie przyczynił się to tej tragedii. Mimo, że okoliczności w jakich została znaleziona budzą duże wątpliwości, przedstawiciele okolicznego wymiaru sprawiedliwości zamiatają sprawę pod dywan. Nie zmieniają nawet zdania w momencie kiedy pojawiają się kolejne ofiary. Prawda domaga się ujawnienia. Jakaś choroba drąży Dunlę od wewnątrz. Tematowi postanawia przyjrzeć się Nikodem Rand wraz z Leą. Szybko wpadają na trop tajemniczej sekty, która wielbi Rogate Bóstwo. Sprawa musi zostać rozwiązana, a seria tajemniczych zgonów zatrzymana. Tylko czy zadanie jakie wziął na siebie Nikodem tym razem go nie przerośnie? Będzie musiał liczyć na wsparcie, o które tak trudno wśród nieufnych mieszkańców Dunli. Zaczyna się odliczanie do koszmarnego finału. Czy ta historia doczeka się szczęśliwego zakończenia? Przekonajcie się! „Tańczmy, ciemność płonie” to zwieńczenie genialnej serii Prawo Dunli z Nikodemem Randem, błyskotliwym pisarzem w roli głównej. Zacznę od tego, że jest to godne zakończenie bardzo klimatycznej trylogii. Klimat jaki wykreował tu Cyryl Sone jest niepowtarzalny. Każdy kto otworzyłby jedną z tych książek na dowolnej stronie będzie w stanie od razu wyczuć tę duszną atmosferę, pełną nieufności, czających się za każdym zaułkiem tajemnic, które poznać mogą tylko swoi. Autor po mistrzowsku operuje intrygą, jednocześnie w bardzo udany sposób opisuje między innymi procedury i poczynania organów ścigania (jak na prokuratora przystało). Jeśli szukacie świetnej historii kryminalnej z niepowtarzalnym, wręcz niespotykanym do tej pory klimatem, to jest właśnie pozycja dla Was. Polecam