Lekcja łaciny w.2 - Adam Wodnicki

Interpretacja "Lekcji Łaciny"

"Lekcja Łaciny" z płynącą, spokojniejszą rzeką Rodan oraz większą klarownością przęseł które rzeka czasu odbija, można odbierać jako dziennik pożegnań z Arles, co nieuchronnie nawołuje skojarzenia z Tryptykiem oksytańskim. Książkę można jednak doświadczyć inaczej, patrząc na nią przez pryzmat samego tytułu: jako powrót do fundamentów, pierwotnych zasad naszej cywilizacji, która przechodzi w naszych oczach proces gwałtownego upadku.

Joanna Zach

Koncepcja pamięci w "Lekcji Łaciny"

Według Adama Wodnickiego, pamięć zdolna jest do tworzenia własnej, unikalnej rzeczywistości, zamiast jej prostego odtwarzania. Z chaosu życia, kształtuje swój własny świat, w którym bieg czasu jest nieregularny, a przestrzenie zachodzą na siebie jak palimpsesty, umożliwiające łączenie postaci z różnych epok w jednym przezroczystym obrazie. W takim świecie domy przetrwały jako widoki z okien, a ludzie - jako krzesła, które po nich pozostały. Sen staje się generatorem rzeczywistości, a z kolei rzeczywistość materializuje się w snach.

Mariusz Wilk