Na szybko spisane – autobiograficzny komiks Michała „Śledzia” Śledzińskiego o dorastaniu, pracy i codzienności w Polsce

Komiks o dzieciństwie w PRL i dorosłości w Polsce – trzy dekady zwykłego życia ujęte w kadrach

Trylogia Na szybko spisane autorstwa Michała „Śledzia” Śledzińskiego to jedna z najważniejszych pozycji w polskim komiksie autobiograficznym. Opublikowana przez wydawnictwo Kultura Gniewu, seria ukazuje historię pewnego introwertycznego bohatera na przestrzeni trzech dekad – od dzieciństwa w PRL, przez burzliwe dorastanie w latach 80. i 90., aż po dorosłość w Polsce okresu transformacji. To komiks o dorosłości, ale i o pierwszych życiowych porażkach, inicjacjach, nieudanych związkach, frustracjach, a także o tym, że nawet z pozornie przeciętnej biografii można złożyć wyjątkową opowieść.
Daj się porwać historii, która jest tak zwyczajna, że aż poruszająca.

Na szybko spisane 1980–1990 – dzieciństwo bez filtra

Pierwszy tom to komiks o dzieciństwie w PRL widziany oczami dziecka. Śledziński operuje kreską pozbawioną szkiców, zostawiając miejsce dla niedoskonałości i emocji – dokładnie tak, jak zapamiętujemy dzieciństwo. Zwykłe podwórko, pierwszy rozczarowujący dzień w szkole, przelotne fascynacje i zderzenie z dorosłym światem. To pamiętnik narysowany bez sentymentalizmu – z dystansem, ale i szczerością.
Zajrzyj do świata, w którym każdy z nas był, ale już dawno o nim zapomniał.

Na szybko spisane 1990–2000 – inicjacja w czasach transformacji

Drugi tom przedstawia dorastanie w latach 80 i 90 – okres emocjonalnej burzy, niepewności i poszukiwania tożsamości. To opowieść o pokoleniu wychowanym na dyskietkach, nielegalnych kasetach i pierwszych wstydliwych kontaktach z dorosłością. Śledziu mówi wprost: oglądanie filmów porno, pierwsze piwo, pierwsza dziewczyna, pierwsze poczucie, że coś się spieprzyło. Ale też początek tworzenia siebie.
Śmieszne, niezręczne, prawdziwe – tak wyglądało dorastanie bez Instagrama.

Na szybko spisane 2000–2010 – odpowiedzialność, która zmienia wszystko

Finałowy tom to portret dorosłości – pracy, związków, rodzicielstwa. Bohater w końcu mierzy się z odpowiedzialnością za kogoś innego. Komiks o dorosłości w Polsce, o tym, że miłość to nie tylko romantyzm, a praca to coś więcej niż Excel. Michał Śledziński pokazuje, że historia życia nie potrzebuje fajerwerków – wystarczą szczerość, dystans i dobre kadrowanie.
Dorosłość nie jest łatwa. Ale czy trzeba ją opowiadać na serio?