Zmierzch - Osamu Dazai

Kapitalny portret społeczeństwa powojennej Japoni, w której ludzie nagle zderzeni zostali z całkowitym przewartościowaniem idei. Dazai kreśli obraz narodu złamanego duchowo. Obrazoburcza wizja zagubionych w nowej rzeczywistości Japończyków jest doprawdy przerażająca. Zwłaszcza fragmenty pisane z perspektywy pewnego żołnierza, który na własnej skórze doświadczył największego upodlenia – wychwalany pod niebiosa w oficjalnej wojennej propagandzie, lecz już na froncie brutalnie poniżony nie tylko przez przeciwników. Delikatne pisarstwo bohaterki ściera się z ohydnymi, wybuchowymi przemyśleniami jej brata, tworząc wyjątkowa mieszankę. W tym wszystkim powieść jest jednak wyjątkowo optymistyczna: jedna z bohaterek zostaje symbolem pogodzenia się z nowym, co w tekstach tego generalnie pesymistycznego autora lśni niezwykle wyraźnie. Kobieta jest - odnosząc się do myśli Ango Sakaguchiego - tą upadłą, której klęska umożliwiła odbicie się od dna i powrót do życia. Moim zdaniem najlepsze, co wyszło spod pióra Dazaia Osamu. Zdecydowanie warto sięgnąć po tę powieść.