Koncepcja kultury w ujęciu Anny-Teresy... - Monika Maria Kowalczyk
Koncepcja kultury w ujęciu Anny-Teresy Tymienieckiej, powojennej uczennicy Romana Ingardena, to propozycja filozoficznego wyjaśnienia faktu kultury w ramach tradycji fenomenologicznej. To odpowiedź na kryzys kultury wskazany przez Husserla w jego odczycie pod tytułem Kryzys kultury europejskiej a filozofia z 1935 roku. []
Filozofka odchodzi od transcendentalizmu i ontologizmu właściwego jej poprzednikom Husserlowi i Ingardenowi na rzecz fenomenologii kreatywnej, akcentującej doświadczenie twórcze człowieka. W centrum fenomenologii życia znajduje się fenomenologia człowieka i jego ludzkiej kondycji, której ukoronowaniem jest koncepcja kultury wyrastająca z określonych założeń metafizycznych i antropologicznych. Działalność kulturotwórcza człowieka jest ściśle związana z kreacją oryginalnego znaczenia ludzkiej egzystencji. Przyjmując monizm bytowy, Tymieniecka twierdzi, że jest jeden Byt (życie), który nieustannie się rozwija. Człowiek w tej koncepcji to najwyższy etap ewolucji ze względu na pojawienie się w nim specyficznych kreatywnych wirtualności, w tym najważniejszej wyobraźni stwórczej, będących racją ludzkiej kreatywności, a tym samym kultury. []
Proponowana przez Tymieniecką koncepcja kultury wpisuje się w najstarszy sposób interpretacji relacji kultura natura, typowy dla starożytnej myśli greckiej, zgodnie z którym kultura jest całkowitym dopełnieniem natury, zwłaszcza natury ludzkiej. Tworząc kulturę, człowiek osiąga pełnię człowieczeństwa, czyli stan autentycznego bytowania. Podczas gdy Husserl uważał, że jedynym rozwiązaniem kryzysu kultury jest jego filozofia transcendentalna, u Tymienieckiej występuje wyraźne połączenie obiektywizmu z transcendentalizmem. Wskazuje ona na obiektywną rzeczywistość w tym przypadku życie, które jest punktem wyjścia kreacji
indywidualnego sensu ludzkiej egzystencji przez subiektywny podmiot.
Fragment książki, s. 129131
EAN: 9788376146416
Koncepcja kultury w ujęciu Anny-Teresy Tymienieckiej, powojennej uczennicy Romana Ingardena, to propozycja filozoficznego wyjaśnienia faktu kultury w ramach tradycji fenomenologicznej. To odpowiedź na kryzys kultury wskazany przez Husserla w jego odczycie pod tytułem Kryzys kultury europejskiej a filozofia z 1935 roku. []
Filozofka odchodzi od transcendentalizmu i ontologizmu właściwego jej poprzednikom Husserlowi i Ingardenowi na rzecz fenomenologii kreatywnej, akcentującej doświadczenie twórcze człowieka. W centrum fenomenologii życia znajduje się fenomenologia człowieka i jego ludzkiej kondycji, której ukoronowaniem jest koncepcja kultury wyrastająca z określonych założeń metafizycznych i antropologicznych. Działalność kulturotwórcza człowieka jest ściśle związana z kreacją oryginalnego znaczenia ludzkiej egzystencji. Przyjmując monizm bytowy, Tymieniecka twierdzi, że jest jeden Byt (życie), który nieustannie się rozwija. Człowiek w tej koncepcji to najwyższy etap ewolucji ze względu na pojawienie się w nim specyficznych kreatywnych wirtualności, w tym najważniejszej wyobraźni stwórczej, będących racją ludzkiej kreatywności, a tym samym kultury. []
Proponowana przez Tymieniecką koncepcja kultury wpisuje się w najstarszy sposób interpretacji relacji kultura natura, typowy dla starożytnej myśli greckiej, zgodnie z którym kultura jest całkowitym dopełnieniem natury, zwłaszcza natury ludzkiej. Tworząc kulturę, człowiek osiąga pełnię człowieczeństwa, czyli stan autentycznego bytowania. Podczas gdy Husserl uważał, że jedynym rozwiązaniem kryzysu kultury jest jego filozofia transcendentalna, u Tymienieckiej występuje wyraźne połączenie obiektywizmu z transcendentalizmem. Wskazuje ona na obiektywną rzeczywistość w tym przypadku życie, które jest punktem wyjścia kreacji
indywidualnego sensu ludzkiej egzystencji przez subiektywny podmiot.
Fragment książki, s. 129131
EAN: 9788376146416