Festiwal Spadających Liści - Ewa Mielczarek

Zosia jest po rozwodzie, mieszka z rodzicami i wychowuje dwie córki. Julia podejrzewa męża o zdradę, sytuacji nie poprawia fakt iż najmłodsze z dzieci poszło do przedszkola. Ola zostaje trenerką męskiej drużyny piłkarskiej. Kamila od wielu lat mieszka w Londynie, tam może być sobą. Niestety po pewnym wydarzeniu wszystko zaczyna się walić. Pierwsza z kobiet dostaje poważne zadanie do zrealizowania i młodego stażystę w pakiecie, czy uda im się sprostać wymaganiom burmistrza? Cztery przyjaciółki, które mają już swoje życie, rodziny, a jednak ciągle pielęgnują swoją relację. Każda z nich powie co myśli, wspiera i martwi się o pozostałe. Zauroczenie w młodszym od siebie mężczyźnie i ciągła myśl z tyłu głowy - przecież to nie wypada, co dzieci na to - a dzieci potrafią zaskoczyć i widzą więcej niż się nam wydaje. Jakieś mniejsze i większe zmiany zachodzące w zachowaniu drugiej połówki zawsze budzą obawy czy aby nie ma kogoś na boku. Kobieta jako trener, kto to widział i jeszcze mężczyźni mają się jej słuchać?! Phi! Dobre sobie. Ucieczka w poszukiwaniu własnej tożsamości, z dala od innych można udawać, że wszystko jest ok, chociaż rzeczywistość jest zupełnie inna. Książka wprowadza w iście jesienny klimat. Autorka z miłością i czułością opisuje piękny krajobraz swojej małej Suskiej ojczyzny. Powieść mówi o trudnych decyzjach, problemach w wychowaniu dzieci i wychodzeniu z cienia nie bacząc na to co mówią inni ale biorąc pod uwagę swoje szczęście. Jest jeden, na szczęście krótki fragment, który czytało się mi źle, mowa o scenie z Meadow. Rozumiem zamysł autorki ale...nie przebrnęłabym przez większą ilość tekstu. Poza tym, cóż. Czekam na kolejne części cyklu bo polubiłam każdą z kobiet. W jesiennej odsłonie najwięcej jest o Zofi, myślę,że w kolejnych każda z bohaterek będzie miała większe pole do popisu. Polecam i czekam na więcej