Jeden dzień w grudniu (barwione brzegi) - Josie Silver

Czy jeden dzień może wpłynąć na resztę życia? Czy zwyczajny i przewidywalny w swoim zakończeniu romans, po przeczytaniu setek książek w gatunku, może doprowadzić do łez? Tak i tak! A potwierdzenia szukajcie w „Jeden dzień w grudniu” – książce, do której wróciłam po latach. I mam wrażenie, że jej subtelne emocje uderzyły mnie tym razem mocniej. Może im człowiek bardziej dojrzały, tym dotkliwiej odbiera pewne wątki? Josie Silver napisała debiut, o jakim wielu może jedynie śnić. Teoretycznie przewidywalny, a jednak w wielu momentach zaskakujący. Z niespiesznym tempem, a jednak przyprawiający o szybsze bicie serca. Życiowy, bez spektakularnych zwrotów akcji, czy scen powodujących wyskok adrenaliny, a jednak tak szalenie angażujący, że trudno to opisać. A do tego wszystkiego wybitnie refleksyjny, skłaniający do zastanowienia się nad przewrotnością losu, skomplikowanymi ludzkimi uczuciami, wyborami, których dokonujemy każdego dnia, wartością przyjaźni, czy istotą prawdziwej miłości. Te wycinki z dziewięciu lat życia głównych bohaterów stanowią jedynie skrawek ich historii, a jednak, dzięki magii pióra Silver, jest w nich zamieszczone to, co najważniejsze. I każdy ten wycinek naładowany jest emocjami, które udzielają się czytelnikowi, choć nie są wcale oczywiste, przerysowane czy widoczne na pierwszy rzut oka. One buzują gdzieś pod powierzchnią, przebijają przez teoretyczną zwyczajność prezentowanych scen i z pełną mocą uderzają niepostrzeżenie w najczulsze struny duszy. To naprawdę cudowna książka, która doczekała się pięknej oprawy, na jaką zasługuje, jednak nie zapomnijmy o tym, że to jej treść jest najistotniejsza i to ona jest godna uwagi. Ogromnie polecam!