Long Island - Colm Toibin

Czy w życiu warto się zastanawiać nad tym, co by było, gdyby? Gdybyśmy wybrali inną drogę, innych ludzi, inne życie? A może nie warto rozpamiętywać tylko dostosowywać się do tego, co podsuwa nam życie, starając się szukać szczęścia, dobrych dla siebie rozwiązań i ewentualnie- naprawiając popełnione błędy? „Long Island” to kontynuacja książki „Brooklyn”, mająca miejsce dwadzieścia lat później. Ta historia stanowi genialne ukazanie tego, jak prawdziwe życie weryfikuje słynne „żyli długo i szczęśliwie”. I już na wstępie mocno zaskakuje, każąc zastanawiać się nad tym, co my zrobilibyśmy w sytuacji głównej bohaterki. I te myśli nie ustępują, one nieustannie kołaczą się gdzieś w głowie, a dobre odpowiedzi wcale nie są tak proste do znalezienia. Ta opowieść to przede wszystkim stawienie czoła konsekwencjom własnych wyborów sprzed lat. Wszak te nie zawsze przychodzą szybko, czasem pozostają niezauważone przez długi czas, by potem w pełni wybuchnąć- i właśnie z takim przypadkiem mamy do czynienia. Autor maluje niełatwą teraźniejszość bohaterki, przeplatając to drobnymi wspomnieniami dotyczącymi ostatniego dwudziestolecia jej życia, pozwalając na poznanie szerszego obrazu jej losów. Niemniej istotne pozostają postaci poboczne, które wnoszą sporo do powieści, niosąc przy okazji intrygujące przemyślenia dla odbiorcy na podstawie ich działań czy zachowań. Lektura rodzi też refleksje dotyczące roli jednostki w życiu innych ludzi, poczuciu przynależności i nieustannej tęsknocie do korzeni, której nie zmienią lata. Tóibín nieustannie prowadzi swoją narrację lekko, delikatnie i w sposób pełen subtelności, i po raz kolejny udaje mu się wybornie zagrać na uczuciach czytelników. W tej pozycji nie ma dobrych decyzji, wydaje się, że zawsze ktoś będzie cierpiał. Jednak czy warto dla dobra innych poświęcać siebie i kolejne lata swojego życia? To mądra i wartościowa powieść, o nieco gorzkim, ale jakże realnym zabarwieniu, która pozostawia czytelnika z głęboką refleksją. Polecam!