Leszygród T.4 Szczodry Wieczór - Elwira Dresler-Janik

"Szczodry wieczór" po raz czwarty przenosi nad do Leszygrodu, którego mieszkańcy szykują się do obchodów Szczodrych Godów. Najdłuższa noc w roku przynosi jednak nieoczekiwane wyjątkowe trudne wyzwania: znika dziecko Nawoi, Jaruga udaje się dk samego Welesa z błaganiem o swoją córkę, a Miłorad zmierzy się z własnym sumieniem... Autorka ponownie zaprasza w magiczno-sensualne przestrzenie Leszygrodu, gdzie mitologia słowiańska splata się z obyczajowością ludu, bogowie przechadzają się wśród ludzi, a to, co najsilniejszs w duszy i sercu człowieka jest często jedynym kluczem do rozwiązania największych problemów. Bardzo podobał mi się oryginalny klimat tej powieści. Do tej pory słowiańskie historie kojarzyły mi się raczej z latem i wiosną, odradzaniem natury, plonami czy silnym związaniem z tym, co żywe. A tutaj przeniesienie na zimowy czas tworzy absolutnie niepowtarzalną atmosferę. W zależności od sytuacji zima jawi się pełna dobroci przyjaciółka z prezentami i świętowaniem albo największy wróg, przynoszący głód, zimno i śmierć. Fabularnie zdecydowanie nie można się tu nudzić. Autorka prowadzi jednocześnie kilka perspektyw i wiele bohaterów, których przeżycia gdzieś na łamach książki ostatecznie się łączą w bardzo pomysłowy, a zarazem przekonujący sposób. Wątków jest sporo, a dynamika powiesci dobrze koreluje z tempem przedstawianych nam informacji i wydarzeń. Ponadto bohaterowie mają w sobie sporo głębi i autentyzmu przeżyć. Nietypowy czas opowieści to i powiew świeżości w przestawianych wątkach obyczajności. Z fascynacją śledziłam wszelkie wstawki dotyczące niegdysiejszych obrządków, upatrując się współczesnych powiązań i odniesień. Po wcześniejszych tomach zdążyłam się polubić ze stylem pani Dresler-Janik. Lekkie pióro, odpowiednio dawkowane napięcie i pełen estetyki język to wyznaczniki godnej polecenia lektury. Czytałam z dużą frajdą, a więc serdecznie zachęcam do przeczytania tego tomu, jak i poprzednich 😊