Jasna strona życia - Kristan Higgins

Jak odnaleźć siebie i własną ścieżkę, gdy życie, które znaliśmy sypie się niczym domek z kart? Lark jest zbyt uczuciowa, by odpowiednio pełnić swoje obowiązki na oddziale onkologii. I właśnie ta decyzja kieruje ją w ramiona lekarza o niezwykle trudnym charakterze – Lorenza. A właściwie, udawane ramiona. W tym samym czasie jej mama, Ellie, uznana artystka, przeżywa nie tylko kryzys twórczy, ale i prywatny, a przecież wydawać by się mogło, że ten najgorszy czas, gdy dzieci były małe, już za nią. I jeszcze Joy, kobieta o cudownym sercu, zagubiona, szukająca własnej drogi w dojrzałym już wieku, której ścieżki zupełnie przypadkowo skrzyżowały się z rodziną Smithów. Ale czasem przeznaczenie ma nam coś do zaoferowania, czy tego chcemy, czy nie, prawda? „Jasna strona życia” to moje kolejne spotkanie z Higgins i po raz kolejny uznaję je za wysoce udane, choć trochę chusteczek przy nim zużyłam. Autorka ma ten dar pisania prostych, życiowych historii, jednak tak szalenie chwytających za gardło, że nie da się inaczej. Co ciekawe, swoją opowieść opiera ona na bardzo powszechnym motywie udawanego randkowania i cóż… robi to znakomicie, pokazując jednocześnie, że nawet najbardziej popularny schemat może stanowić wyjściową dla oryginalnej i dotykającej duszy pozycji. Bo choć ta pozycja może wydawać się banalna, to im bardziej w nią wnikamy, tym mocniej dostrzegamy jej głębię, przekaz i wartościowość. To historia o poszukiwaniu własnych ścieżek, gdy życie zrzuca nas z obranego wcześniej kursu. O żałobie, która zawsze kiedyś się kończy, nawet jeśli najpierw sprawia, że nasza codzienność przypomina piekło. O tym, że nigdy nie jest za późno, by znaleźć sens istnienia oraz własne powołanie. A także o tym, że czasem zmiany i podejmowanie ryzyka są bezcenne dla naszej przyszłości. Higgins nie szczędzi tu mrocznych zakamarków ludzkich losów, a jednak wlewa w nasze dusze nadzieję, że te przebłyski światła w końcu się pojawią. I umiejętnie przypomina, że zawsze możemy spojrzeć na jaśniejszą stronę życia, bo w każdym momencie ona gdzieś tam jest, trzeba tylko chcieć ją znaleźć i ukierunkować odpowiednio swoje myśli. To naprawdę cudowna pozycja, która mocno zapisała się w moim sercu i ogromnie ją polecam!