Drogi Aaronie - Mariana Zapata

Ruby i Aarona dzieli tysiące mil. Ona kocha szyć i jest niezwykle pomysłowa, jednak kompletnie w siebie nie wierzy. On nie ma większych planów co do siebie i swojej przyszłości, skupiając się na służbie i wyjazdach na misje. Połączy ich program fundacji związany z pisaniem listów do żołnierzy, który nieoczekiwanie zmieni się w zażyłą przyjaźń. Ale może to jeszcze nie koniec ich wspólnej uczuciowej drogi? „Drogi Aaronie” to Zapata w swoim najlepszym wydaniu, genialnie budująca napięcie, z ciekawym i oryginalnym pomysłem na poprowadzenie historii i bardzo poważnym podejściem do motywu slow burn. Pierwsza część książki to sama wymiana korespondencji między głównymi bohaterami, nic więcej, co jest świetnym zabiegiem, a czytelnikowi pozwala na poznanie Ruby i Aarona tylko na tyle, na ile dają się poznać sobie nawzajem, bez znajomości szerszego kontekstu ich życia. Nie spotkałam się jeszcze z takim pomysłem, zazwyczaj listy, jeśli są obecne w danej opowieści, są wplatane w fabułę, a nam dane jest poznać codzienność ich adresatów, jednak, jak się okazuje, nawet w nieco już zużytym motywie można pokusić się o coś intrygującego i nowego. Kreacja bohaterów też jest fenomenalna, są oni niczym wyjęci z prawdziwego życia, ze swoimi słabościami, bolączkami, niepewnością, ale i otwartymi sercami. Sama historia, choć toczy się dość spokojnym tempem, niepostrzeżenie wciąga w swoje objęcia dzięki genialnej narracji Autorki i trudno jest ją odłożyć na dłużej. Ja spędziłam z nią naprawdę wyjątkowy i dobry czas i wszystkim tym, którzy lubią wolniejsze, ale angażujące i przede wszystkim napisane na wysokim poziomie pozycje, z czystym sumieniem ją polecam!