Rumiankowa dolina - Mirosława Kubiak

„Rumiankowa dolina” autorstwa Mirosławy Kubiak „Rumiankowa dolina” to powieść, która chwyta za serce od pierwszych stron. Mirosława Kubiak stworzyła historię nie tylko o życiowym zakręcie, ale przede wszystkim o wewnętrznej sile, kobiecej solidarności i drugich szansach. Główną bohaterką jest Beata – kobieta, która miała wszystko: męża, pracę i wygodne życie w Warszawie. Jednak w jednej chwili cały ten pozornie poukładany świat rozpada się jak domek z kart. Zdrada, utrata pracy i emocjonalne dno stają się dla niej punktem zwrotnym. Pod wpływem impulsu Beata kupuje stary dom na wsi i przeprowadza się do Rumiankowej Doliny – miejsca, które z pozoru wydaje się ucieczką od rzeczywistości, ale z czasem okazuje się przestrzenią prawdziwej przemiany. To, co czyni tę książkę wyjątkową, to bohaterki drugiego planu – kobiety, które Beata poznaje na miejscu. Każda z nich niesie swój własny bagaż doświadczeń, a mimo to są pełne ciepła, wsparcia i autentycznego zainteresowania drugim człowiekiem. Ich historie wplecione są w fabułę subtelnie, ale niezwykle poruszająco. Wspólnota, która się między nimi tworzy, daje nadzieję i pokazuje, że siła kobiet tkwi w byciu razem – nie obok, ale obok siebie. Fabuła rozwija się niespiesznie, pozwalając czytelnikowi w pełni zanurzyć się w rytmie wiejskiego życia – pachnącego rumiankiem, kawą o poranku i ciszą, która nie boli, lecz koi. Mirosława Kubiak pisze w sposób niezwykle plastyczny, delikatny, a zarazem emocjonalny – jej styl jest prosty, ale nasycony uczuciami. W każdej scenie czuć autentyczność, życiową mądrość i ogromną empatię do swoich postaci. Autorka porusza ważne tematy: rozstanie, samotność, potrzebę bliskości, poszukiwanie sensu po stracie, ale nie popada w dramatyzm. Wręcz przeciwnie – pokazuje, że nawet po największym życiowym kryzysie można zacząć od nowa. W spokoju, w naturze, wśród ludzi, którzy nie oceniają, tylko są. To książka, która uczy uważności – na siebie, na innych, na życie. „Rumiankowa dolina” to opowieść o kobiecej sile, nadziei i odnajdywaniu siebie tam, gdzie nikt się tego nie spodziewa. Napisana z sercem i dla serca – idealna dla czytelniczek, które szukają w literaturze nie tylko fabuły, ale też emocji, refleksji i... ukojenia. Polecam wszystkim, którzy są w biegu, zagubieni lub po prostu potrzebują zatrzymać się i nabrać oddechu. Ta książka nie tylko wzrusza, ale też daje otuchę – jak filiżanka herbaty wypita w ciszy, wśród pól pachnących latem.

Rumiankowa dolina autorstwa Mirosławy Kubiak to książka należąca do literatury obyczajowej, jednak różni się od tych, które czytałam do tej pory. Dynamika jest tutaj duża, dzieje się wiele - zarówno wokół głównej bohaterki, jak i jej rodziny oraz przyjaciół. Beata to spełniona zawodowo kobieta po 40. Jej życie wydaje się niemal doskonałe - ma dobrze płatną pracę w agencji nieruchomości w Warszawie, kochającego męża i córkę, która rozpoczęła już własny etap w dorosłym życiu. Jednak nagle jej świat runął. Dostaje wypowiedzenie, dowiaduje się o bolesnej zdradzie męża, która przekreśla ich wspólną przyszłość, a także - jako nowe miejsce startu - kupuje dom w Rumiankach, który okazuje się kompletną ruderą. Czy w takiej sytuacji uda się jeszcze znaleźć coś pozytywnego? Muszę przyznać, że całą książkę przeczytałam błyskawicznie. Od początku zostałam wciągnięta w świat głównej postaci, której bardzo kibicowałam. Beata nie jest idealna, momentami bywa irytująca - zwłaszcza w sytuacjach, kiedy uparcie wtrąca się w życie innych, nawet jeżeli czyni to w dobrej wierze. Po trudnych przeżyciach miłosnych bohaterka otwiera się na nowe znajomości, jednak początkowo nie jest gotowa na nic poważnego. Poznaje dwóch zupełnie różnych mężczyzn i chociaż na początku nie chce wchodzić w żadną relację, sytuacja szybko się zmienia. Dokonuje wyboru, choć nie jest on prosty. Myśli teoretycznie racjonalnie, jednak kompletnie ignoruje czerwone flagi. Nie bierze też pod uwagę opinii przyjaciół, bagatelizując je. Sama natomiast zauważa problemy u innych i bardzo wspiera swoje przyjaciółki. To jednak częsty przypadek: to, co jest najbliżej i dotyczy nas bezpośrednio, bywa najmniej widoczne. Beata może praktycznie od samego początku liczyć na silne wsparcie nowo poznanych kobiet, ale każda z nich ma także swoje mniejsze i większe problemy. Tak skonstruowana historia bardzo mi odpowiada - nie skupiamy się wyłącznie na głównej postaci, lecz swój głos dostają również bohaterki drugoplanowe. Niestety końcówka trochę mnie zawiodła. Już w połowie książki domyślałam się, w jakim kierunku rozwinie się sytuacja. Dodatkowo, biorąc pod uwagę wyznanie, jakie usłyszała Beata, trudno mi uwierzyć, że historia potoczyła się właśnie tak. Z drugiej strony mam wrażenie, że nie otrzymaliśmy wszystkich odpowiedzi. Rumiankowa dolina to książka o tym, jak wiele może się zmienić, kiedy pojawią się wokół nas odpowiedni ludzie. Jednak to, czy ta zmiana nastąpi i jak będzie wyglądała, zależy przede wszystkim od nas.

Nie bez powodu mówi się o tym, by rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady… a może zamiast Bieszczad wybrać Rumiankową? „Rumiankowa dolina” za spokojną, sielską okładką, kryje historię pełną emocji i ludzkich tragedii. Choć osią fabuły jest opowieść o życiu głównej bohaterki, Beaty, to także losy postaci pobocznych zwracają uwagę, skłaniając tym samym do refleksji, bowiem każda z nich niesie na barkach ciężar własnych doświadczeń i rozterek, w których można odnaleźć okruchy życia zwyczajnych ludzi. Dzięki temu Pani Mirosława porusza w powieści kwestie przemocy domowej i tego, jak trudno ofierze przerwać zaklęty krąg, w jakim się znajduje; przeszłości i jej ogromnego wpływu na teraźniejszość człowieka oraz jego postaw; tajemnic, które wydają się być łatwe do utrzymania w sekrecie, jednak zawsze wychodzą na jaw, i to najczęściej w najmniej odpowiednim momencie; orientacji seksualnej czy też zaburzeń psychicznych. Tymi wątkami zasiewa w czytelniku ziarno skłaniające do rozmyślań, nie przytłacza jednak nimi i nie sprawia, że dominują nad fabułą. Istotnym elementem powieści są także wybaczenie, sercowe rozterki oraz motyw drugiej szansy, jak i trudy rozpoczynania wszystkiego po raz kolejny. Co ciekawe, nie do końca polubiłam Beatę i jej często nieprzemyślane, impulsywne działania, choć z drugiej strony zachowanie tej bohaterki idealnie odzwierciedlało chaos, który pojawił się znienacka w jej życiu i finalnie mogę uznać, że jej postać została ukształtowana przemyślanie i odpowiednio do prezentowanych losów. Po cichu liczę, że wrócimy jeszcze do tej malowniczej wsi, a Was zachęcam na ten moment do jej odwiedzenia i zaręczam, że ta podróż na długo nie wyjdzie z Waszych myśli.