Otton Wielki. Cesarzy i państwo - Matthias Becher

Od Ottona z Ludolfingów do Ottona Wielkiego

Urodzony w 912 roku Otton, pochodzący z dynastii Ludolfingów, przekształcony został przez historię w Ottona Wielkiego. Był to mężczyzna, który wspaniale reprezentuje pierwszych rzymsko-niemieckich cesarzy. Matthias Becher, znany niemiecki badacz średniowiecza, opublikował na jego cześć biografię w 2012 roku - 1100 lat po narodzinach Ottona. W swoim dziele Becher próbuje zrozumieć i opisać jak potoczyło się panowanie tego cesarza. Wyjaśnia dramatyczne konflikty, które Otton toczył z najbliższymi członkami rodziny, a także z wpływowymi książętami, którzy w przeszłości byli pod władzą Karola Wielkiego.

Bitwa na Lechowym Polu - szczyt panowania Ottona

W biografii Ottona Wielkiego nie sposób pominąć bitwy na Lechowym Polu, która miała miejsce w 955 roku. Ta walka była niezaprzeczalnie szczytowym momentem panowania Ottona. Becher podkreśla, że dzięki zwycięstwu w tej bitwie, Otton zdołał powstrzymać ataki pogańskich Węgrów na teren ówczesnej środkowej Europy. Autor jednak zaznacza, że nazywanie go "Wielkim" wyłącznie z powodu utworzenia przez niego Rzeszy Niemieckiej to nadużycie znaczenia historii. To samo dotyczy określania go mianem "obrońcy Zachodu przeciwko Wschodowi" ze względu na triumf nad Węgrami, zamieszkującymi wschód Europy.

Relacje z papiestwem i dążenie do uznania na arenie europejskiej

Becher stara się w swojej pracy wytłumaczyć, skąd wziął się przydomek "Wielki", którym określają Ottona przyszłe pokolenia. Opisuje jego dążenia do zdobycia cesarskiej korony, jego stosunki z papiestwem oraz próby uzyskania akceptacji ze strony Bizancjum. Zdaniem autora, "nie później niż od momentu koronacji w Rzymie, celem i zadaniem jego polityki było utrzymanie dominującej pozycji. Dzięki zdobyciu władzy w Rzymie, koronacji jego syna jako cesarza i uzyskaniu uznania od Cesarstwa Bizantyńskiego, w końcu zrealizował swój cel i ustanowił wzorzec dla wielu swoich następców".