Zęza - Ewa Przydryga

Jakub wraca z połowu i trafia na dryfujący statek jego żony Giny - znanej piosenkarki. Na pokładzie są tylko ślady krwi, a służby podejmują bezskuteczne próby odnalezienia kobiety. Jakub rozpoczyna działania na własną rękę, a z każdym krokiem zagłębia się w coraz liczniejsze sekrety Giny... Zagmatwane historie z różnymi perspektywami bohaterów i przestrzeni czasowych to niewątpliwie spore wyzwanie nawet dla doświadczonego autora. Ewa Przydryga po raz kolejny udowadnia, że opanowała po mistrzowsku takie kreowanie swoich opowieści! Zagłębiamy się w powieść z wyczuwalnym od samego początku niepokojącym klimatem sekretów i niedopowiedzeń. Główny wątek zaginięcia stopniowo jest otaczany kolejnymi kwestiami, które kaskadowo zrzucają bomby zaskoczeń na czytelnika. Autorka nie pozostawia złudzeń, że zaprasza w prostą historię, jej fabuła jest skrupulatnie przemyślana, wywołuje dreszcze i wielokrotnie igra z czytelnikiem, do samego końca zapewniając zwroty akcji. Tu niczego nie można być pewnym. Ja początkowo myślałam, że treść pójdzie w zupełnie innym kierunku, a jednak sekret tego, co dotyczy okolic pewnej latarni morskiej skutecznie mną wstrząsnął. A skoro o pewności mowa, to podobnie jest przy kreacjach bohaterów. Są momenty, gdzie współczujemy kolejnym postaciom, a w innych chwilach podejrzewamy o najgorsze każdego. A i tak finalnie trudno przewidzieć, kto w czym maczał palce, bowiem pomysłowość pani Przydrygi, zmysł psychologiczny i skutecznie tajemniczy styl to ogromny atut jej literackiego stylu. A nawet tam, gdzie odkrywamy antagonistów, to okoliczności i przeszłość, która ich kreuje, są pełne skomplikowanej głębi i autentycznych uwarunkowań. Nie ma czerni i biel, jest szarość. Niczym w tytułowej zęzie, tu w fabule stopniowo schodzimy coraz niżej do najgłębiej skrywanych i najbardziej brudnych tajemnic ludzkiej duszy. To kolejna książka autorki, która zrobiła na mnie spore wrażenie i którą pochłonęłam praktycznie na raz. Jeśli cenicie dobre thrillery psychologiczne, które na dłużej zostaną w pamięci, to koniecznie przeczytajcie! 🔥

Jakub Szado, który od urodzenia jest związany z morzem, właśnie tam musi mierzyć się koszmarem. Podczas jednego z rejsów odnajduje dryfujący jacht żony, a na nim ślady które mogą wskazywać, że doszło na nim do zbrodni. Rozpoczyna się walka z czasem. Służby działają, niestety efektów nie widać. Morze, choć na pierwszy rzut oka uderza błękitem i spokojem, to nocne skrywa w sobie mroczną potęgę. Jego powierzchnia potrafi w jednej chwili zmienić się w kipiący żywioł, a wiejący wiatr nieść zapach grozy. Dlatego Jakub nie traci czasu i rozpoczyna własne poszukiwania, które doprowadzą go do starej latarni morskiej w Stilo, przy której kilka lat wcześniej doszło do tragedii, w której stracił syna. Kolejno odkrywane sekrety jego żony Giny uświadomią go, że to co wydarzyło się z jego rodziną nie było nieszczęśliwym wypadkiem. Gdzieś z boku czai się zło i w dalszym ciągu może zagrażać jego bliskim. Czy uda mu się odnaleźć ukochaną całą i zdrową? A może rozwiązanie tej sprawy nie przyniesie mu ukojenia, lecz stanie się początkiem odkrywania prawdy, która kryła się pod powierzchnią pozorów? Ewa Przydryga znowu podniosła poprzeczkę. Zaoferowała nam świetny thriller z motywem morza i tajemnicą, którą ze sobą niesie. Czytając właśnie czułem się tak jakbym sam dryfował pośród wzburzonych fal, bez możliwości skutecznego obrania kursu. Fabuła wiodła mnie za nos tak jak w legendach syreni śpiew wiódł marynarzy na zgubę. Z tą tylko różnicą, że ja u kresu tej podróży poznałem finał tej genialnej historii. Jej zakończenie mnie złamało. Uświadomiło mi jak kruchą psychiką jest psychika człowieka i jak niewiele trzeba aby „przespać” ten właściwy moment, ten który pozwoli pomóc. Autorka świadomie wskazuje jak wrodzona przemoc może przenikać pokolenia niczym cień, którego nie sposób się pozbyć. Jak można zostać spadkobiercą gniewu i lęku zakorzenionego w rodzinnej historii. Nie jest to lektura łatwa, ale jej poznanie mocno uświadamia. Polecam