Paprotniki - Agnieszka Peszek

Agnieszka Peszek po raz kolejny udowadnia, że potrafi pisać w sposób, który wciąga od pierwszej strony i nie pozwala się oderwać aż do ostatniego zdania. „Paprotniki” to powieść, która łączy w sobie klimat małego miasteczka, rodzinne tajemnice i mrok, który od lat czai się gdzieś w cieniu ludzkiej pamięci. To historia Barbary Domańskiej – dziennikarki lokalnej gazety, która próbuje na nowo ułożyć swoje życie i zostawić przeszłość za sobą. Jednak przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. Kobieta otrzymuje zlecenie, by napisać artykuł o swojej matce – znanej reporterce, która przed laty zginęła w niewyjaśnionych okolicznościach. W tym samym czasie w okolicy pojawia się morderca kobiet, zostawiający na ciałach ofiar kwiaty. Gdy w Paprotnikach dochodzi do kolejnej zbrodni, granica między przeszłością a teraźniejszością zaczyna się zacierać, a Barbara zostaje wciągnięta w śmiertelnie niebezpieczną grę. Autorka z niezwykłą wprawą buduje napięcie, stopniowo odsłaniając tajemnice, które z każdą stroną stają się coraz bardziej niepokojące. Styl Agnieszki Peszek jest precyzyjny, pełen emocji i autentyczności — to właśnie on sprawia, że czytelnik nie tylko śledzi losy bohaterów, ale też czuje ich strach, niepewność i determinację. W książce znajdziemy zarówno elementy thrillera, jak i powieści obyczajowej – to opowieść o rodzinnych sekretach, trudnych relacjach i poszukiwaniu prawdy, która może kosztować życie. „Paprotniki” to historia, która zostawia ślad. Pokazuje, że przeszłość, nawet ta najbardziej bolesna, prędzej czy później upomina się o uwagę. To również opowieść o sile kobiet – odwadze, z jaką mierzą się z traumą, i o potrzebie prawdy, która nie zawsze przynosi ukojenie. Uwielbiam twórczość Agnieszki Peszek – za jej styl, emocje i umiejętność tworzenia historii, które są nie tylko wciągające, ale też głęboko poruszające. Nigdy mnie nie zawiodła i „Paprotniki” tylko to potwierdzają. Polecam tę książkę wszystkim, którzy cenią mroczne, psychologiczne thrillery z duszą – takie, po których długo nie można przestać myśleć o przeczytanej historii.