Kolej na szczęście - Natalia Przeździk

„Kolej na szczęście” to już trzeci tom „Historii galicyjskich" i ponownie zaznaczam, że warto zacząć swoją przygodę z bohaterami w odpowiedniej kolejności. Ta powieść jest bezpośrednią kontynuacją swojej poprzedniczki i aby odpowiednio zagłębić się w prowadzoną fabułę oraz losy postaci naprawdę warto znać cały zarys ich relacji oraz dotychczasowych decyzji i trosk. Mam wrażenie, że Pani Natalia z każdym tomem jeszcze bardziej udoskonala swój warsztat, lepiej oddziałując piórem na emocje, ale i wyobraźnię czytelnika, płynnie wplatając istotne przekazy oraz warstwę historyczną w pozornie zwyczajną opowieść o równie zwyczajnych ludziach. Jednak zapewniam, że świetne rysy charakterologiczne przeróżnych bohaterów, mądrość płynąca z treści, fenomenalne opisy oraz pamięć o przodkach sprawiają, że tej historii daleko od zwyczajności. Dodatkowo gdzieś między wersami umiejętnie zawierane są także istotne tematy bliskie wielu czytelnikom dotyczące, chociażby rodzicielstwa, niespodziewanych zakrętów życiowych, depresji, dojrzewania, miłości czy dziedzictwa i pielęgnowania tradycji. Ta pozycja przypomina o tym, co w życiu ważne, o tym, że każdy z nas musi znaleźć własną ścieżkę, która daje szczęście właśnie nam – a nie innym, o tym, jak niezbędni są nam inni, życzliwi ludzie, ale też o tym, że marzenia naprawdę mają moc spełnienia. A w tle dobrze znany miłośnikom serii wyjątkowy klimat wsi i dawnej Galicji, szacunek do historii i przodków, miłość do poezji i niebanalna oprawa muzyczna. Czytajcie!

Natalia Przeździk w powieści „Kolej na szczęście” zabiera czytelników do malowniczego Brzyska – niewielkiego miasteczka, w którym splatają się losy niezwykłych bohaterów. To ciepła, pełna emocji i wzruszeń opowieść o miłości, rodzinie, poszukiwaniu siebie i budowaniu relacji, mimo różnic i przeciwności losu. W centrum wydarzeń znajduje się dojrzewająca relacja Zuzi i Marka – pary, której uczucie staje się coraz silniejsze, ale jednocześnie zostaje wystawione na próbę. Przeszkodą okazują się nie tylko codzienne trudności, ale i obawy związane z akceptacją Marka przez rodzinę Zuzi. W tle tych wydarzeń ważną rolę odgrywa dziadziuś – dobry duch Domu pod Kasztanem, którego obecność niesie ze sobą ciepło, mądrość i pokój. Jego postać to symbol siły rodzinnych więzi i wsparcia, którego często tak bardzo potrzebujemy. Brzysko nie jest jednak miejscem spokojnym – do miasteczka przyjeżdża Monica, elegancka Włoszka, która poszukuje odpowiedzi na rodzinne pytania z przeszłości. Towarzyszy jej rozpieszczony kot, a ich pojawienie się szybko burzy ustalony rytm codzienności. Monica wnosi do fabuły powiew tajemniczości i świeżości, a spotkanie dwóch światów – jej i mieszkańców Brzyska – staje się przyczynkiem do wielu refleksji o przyjaźni, zaufaniu i różnorodności, która nie musi dzielić, lecz może łączyć. Nie mniej emocji dostarcza wątek Walerki i Przemka – pary z pozoru zupełnie niedopasowanej, ale właśnie dzięki swoim różnicom tworzącej coś wyjątkowego. Ich historia to obraz prawdziwego życia – z jego trudami, wzlotami i upadkami. Choć wspólnie prowadzą karczmę, to prawdziwą próbą okazuje się nie remont starego domu, lecz budowanie trwałej, dojrzałej relacji opartej na zaufaniu i zrozumieniu. Natalia Przeździk pisze z ogromną lekkością i naturalnością. Jej styl jest barwny, plastyczny i pełen emocji – autorka umiejętnie balansuje między humorem a wzruszeniem, tworząc atmosferę bliskości, jaką rzadko spotyka się w literaturze obyczajowej. Największym atutem powieści są jednak emocje – prawdziwe, głębokie i bardzo ludzkie. Przeździk potrafi z ogromną empatią pisać o sprawach ważnych: miłości, rodzinie, akceptacji, odwadze do bycia sobą i poszukiwaniu szczęścia w codzienności. Kolej na szczęście to nie tylko opowieść o uczuciach, ale też historia o miejscach, które stają się domem – nie dlatego, że się w nich urodziliśmy, ale dlatego, że spotykamy w nich ludzi, którzy uczą nas, czym naprawdę jest bliskość. To książka, która otula serce, wzrusza, dodaje otuchy i przypomina, że warto walczyć o swoje szczęście – nawet jeśli droga do niego bywa wyboista. Z całego serca polecam tę powieść wszystkim, którzy cenią sobie literaturę pełną emocji, ciepła i życiowej prawdy. „Kolej na szczęście” to historia, do której chce się wracać – jak do ukochanego miejsca, gdzie zawsze czeka ktoś, kto rozumie.