Gwieździste niebo nad nami T.2 Kometa - Katarzyna Grabowska

Po przeprowadzce do Bieszczad, Nelka próbuje jakoś radzić siebie w szkole, natomiast jej stosunki z matką są dalekie od poprawnych. Nadal ma do niej żal,że przyjechały do tego miejsca gdzie nie ma nawet zasiegu. Na domiar złego rozkochuje w sobie dwóch braci, bliźniaków, którzy są swoimi całkowitymi przeciwieństwami. Nastoletni bunt trwa w najlepsze, a życie bohaterów przygotowało ciężki arsenał do udźwignięcia. Na pozór lekka książka, tak przynajmniej sugeruje okładka, przynajmniej mi. Skrywa ona jednak w sobie wiele bólu, niesprawiedliwości i tematów, które warto z dorastającymi dziećmi przepracować. Mnie osobiście przeraziła reakcja dyrektora liceum, osoby, która powinna wspierać i postępować mądrzej niż nastolatkowie, który bez próby wysłuchania, czy wyjaśnienia pewnej sprawy wydał swój własny osąd i podjął jedną z najgorszych decyzji. Jak z niesłusznym hejtem może poradzić sobie młoda osoba nabuzowana wszystkimi emocjami naraz? Miłość i zauroczenie...podobne, praktycznie nie od odróżnienia zwłaszcza wkraczając w dorosłość. Poświęcenie w imię braterskiej solidarności, czy aby na pewno dobrze jest udawać i dusić w sobie prawdę i swoje uczucia? Bardzo dobra dylogia opowiadająca głównie o dorastaniu i rozterkach młodych. Ich próbami poskromienia własnych uczuć i emocji, oraz dostrzeżeniem tego co najważniejsze, niestety często już za późno. Polecam, nie tylko młodym. A piękne kolorowe brzegi to już wisienka na torcie

„Kometa” autorstwa Katarzyny Grabowskiej to poruszająca, pełna emocji i niezwykle autentyczna kontynuacja losów bohaterów znanych z powieści „Perseidy”. Tym razem autorka zagłębia się jeszcze mocniej w skomplikowany świat nastoletnich emocji, relacji i dramatów, które – choć dotyczą młodych ludzi – są boleśnie prawdziwe i dotykają uniwersalnych tematów. Główna bohaterka, Nelka, stoi na granicy – nie tylko symbolicznie, ale i dosłownie. Jej życie toczy się między trudną codziennością w szkole, gdzie wciąż jest obiektem drwin i złośliwości, a coraz bardziej napiętą sytuacją w domu. Relacje z matką, Iwoną, od zawsze były chłodne, ale teraz pogarszają się jeszcze bardziej – zwłaszcza odkąd w ich życiu pojawia się nowy mężczyzna, policjant, który dodatkowo zaburza już i tak kruchą równowagę. Nelka czuje się niezrozumiana, odrzucona, samotna – i to właśnie ta samotność staje się jednym z najważniejszych motywów powieści. W tle rozgrywa się trudna historia miłosna – uczucie między Nelką a Adamem, mimo że szczere, napotyka wiele przeszkód. Jedną z nich jest Mati – brat Adama, którego uczucia wobec dziewczyny są równie intensywne, co destrukcyjne. Zraniony, próbując poradzić sobie z bólem i odrzuceniem, wpada w niebezpieczny nałóg. Autorka doskonale pokazuje, jak cienka jest granica między miłością a obsesją, między potrzebą bliskości a niszczeniem siebie i innych. Każda z postaci w tej książce niesie ze sobą własny ciężar, własne emocjonalne pęknięcia, które z czasem prowadzą do dramatycznych wyborów. Styl Katarzyny Grabowskiej zasługuje na szczególne wyróżnienie. Pisze prosto, ale z ogromnym wyczuciem. Jej język jest naturalny, a dialogi brzmią wiarygodnie – nie ma tu sztuczności ani nadmiernego patosu. Zamiast tego dostajemy historię pełną emocji, napięcia i momentów, które potrafią naprawdę poruszyć. „Kometa” nie tylko opowiada o nastoletnich problemach, ale pozwala czytelnikowi poczuć to wszystko na własnej skórze – lęk, gniew, tęsknotę, wstyd, nadzieję. W tle pojawia się muzyka – ważny element budujący klimat i pogłębiający emocjonalny wydźwięk opowieści – oraz tytułowa kometa, która staje się symbolem nieuchronności, przeczucia nadciągającego nieszczęścia. To nie jest lekka, romantyczna młodzieżówka. To książka o tym, jak łatwo się pogubić, jak trudno rozmawiać o emocjach i jak wielką wagę mają decyzje podejmowane w emocjach. To historia o tym, że nie każde cierpienie widać na pierwszy rzut oka i że nawet najdrobniejsze gesty mogą mieć ogromne konsekwencje. „Kometa” to mocna, dojrzała i potrzebna opowieść o młodzieży, ale nie tylko dla młodzieży. To książka, która wciąga, angażuje i zostaje w czytelniku na długo po przeczytaniu ostatniej strony. Rekomenduję ją wszystkim, którzy szukają w literaturze emocji, prawdy i refleksji – a nie tylko łatwej rozrywki. Katarzyna Grabowska udowadnia, że potrafi pisać o trudnych tematach z ogromnym wyczuciem i autentycznością. To jedna z tych historii, które się czuje, a nie tylko czyta.