Miłość pod przykrywką - Felicia Kingsley

Nie każdą chorobę widać gołym okiem. Nie każda niepełnosprawność to brak kończyny bądź jazda na wózku. Czasem własny organizm sprzysięga się przeciwko nam i staje się wrogiem, choć na pozór nie widać tego gołym okiem. Wiem o tym doskonale, a w opowieści Julii znalazłam nawet za duży kawałek siebie. Julia spełnia się w kuchni, niestety z uwagi na nadopiekuńczość ojca nie może uwolnić swojego pełnego potencjału. A nie jest to dziewczyna, która grzecznie siedziałaby w domu. Sporty ekstremalne, czy jazda na motorze powinny zostać w sferze jej marzeń, ale… ona wie, jak ukrywać swoje grzeszki. Kobiety nie interesuje związek i powoli planuje coraz większą samodzielność. Dwight od lat pracuje pod różnymi przykrywkami, a wcielanie się w role nie przysparza mu kłopotów. Uwielbia lizaki, swoją pracę agenta i bieliznę z nietypowymi napisami. Dzięki umiejętnościom kucharskim zostaje przypisany do sprawy dotyczącej rodziny Julii – jako Romeo. I nie ma pojęcia, że to kolejne, wydawać by się mogło zwyczajne zlecenie, zmieni w jego życiu wszystko. „Miłość pod przykrywką” to dla mnie książka bardzo osobista. Historia Julii szalenie mocno we mnie uderzyła, bo doskonale wiem, z czym bohaterka mierzyła się na co dzień, a Kingsley doskonale oddała wszelkie rozterki i ograniczenia związane z chorobą. Ale nie wystarczy trudny temat, by książka okazała się dobra, zwłaszcza gdy w grę wchodzi spora objętość. Jednak tu wszystko zagrało perfekcyjnie. Sarkastyczne dialogi, potyczki słowne postaci, realna kreacja bohaterów – także tych pobocznych, która sprawia, że wydają się być ludźmi z krwi i kości, humor, odrobina pikanterii, genialne napięcie między Dwightem i Julią oraz tajemnica rodziny, a także ciekawie poprowadzona fabuła, w której nie ma nic przegadanego – to wszystko sprawia, że ta historia broni się sama w sobie. Znajdziemy tu także ważny przekaz, który przeczy utartym schematom dotyczącym tego, że romanse nie mają w sobie nic wartościowego – dotyczy on zmagań z chorobą – nie tylko osoby chorej, ale także tego, jak oddziałuje to na jej bliskich. Ale ta historia to także hołd dla życia ogółem i przypomnienie, że warto z niego korzystać i nie odkładać niczego na później. Zostają tu też podjęte wątki tego, co jest ważne w prawdziwej relacji, która ma szansę przetrwać oraz fakt, że powierzchowność, czy bogactwo nie powinny determinować naszych wyborów. A w tle otrzymujemy trudy pracy zarówno w kuchni, jak i w FBI, nieco szaloną, włoską rodzinę i Nowy Jork w najpiękniejszej postaci. A zakończenie? Czysta perfekcja, która przyprawiła mnie najpierw o palpitacje serca, a potem moc wzruszeń. Gorąco polecam!