W katowni, zamtuzie i na gnojnej górze - Barbara Faron

Miasto świętych i łotrów, kultury i zgnilizny

Zapraszamy na spacer po grodzie książąt mazowieckich, najpierw oplecionym wałem z drewnianą palisadą, a później gotyckim murem grodzie, w którym życie toczyło się rytmem jarmarków oraz świąt kościelnych. Po wizycie na książęcym zamku zajrzymy na średniowieczny cmentarz, w kamienicy św. Anny odwiedzimy upiornego kocura, w łaźni miejskiej zażyjemy kąpieli lub innych przyjemności, a na przedmieściach poszukamy panny z jednorożcem.

Wędrując śladami prawa i bezprawia, zajrzymy zarówno po półświatka, jak i do pałaców. Na rynku przyjrzymy się kłótliwym przekupkom, katu piętnującemu skazańca przy pręgierzu i ladacznicom wystawionym na ludzkie pośmiewisko w żelaznej klatce. Jeśli mamy mocne nerwy, możemy zajrzeć do katowni albo do Piekiełka, jak nazywano ówczesny plac straceń, gdzie domniemane zabójczynie ostatnich książąt mazowieckich piekły się przy słupie, aże nie pomarły.

Potem, o ile wyjdziemy cało z ciemnych zaułków i unikniemy guza w winiarni, spróbujemy przetrwać w Warszawie ogarniętej zarazą. Aby zabezpieczyć się przed zarażeniem, pójdziemy do apteki po róg jednorożca lub inne kuriozum o właściwościach (ponoć) antyepidemicznych i pomodlimy się w kościele do Matki Boskiej Łaskawej, patronki morowej. Zajrzymy też na Gnojną Górę wysypisko śmieci i zarazem kurort dla chorych na syfilis.